Bijna-international was in 2012 nog amateur: ‘Mijn telefoon ontplofte’

De Engelse bond (FA) maakte deze week bekend dat bondscoach Roy Hodgson een uitnodiging had verstuurd aan Jamie Vardy voor de aankomende interlands tegen Ierland (vriendschappelijk) en Slovenië (EK-kwalificatie). De 28-jarige aanvaller van Leicester City zat nog nooit bij de Engelse selectie en laat dus voor het eerst zijn gezicht zien. Vardy heeft een bijzonder verhaal te vertellen, zo blijkt uit een interview met The Telegraph. Jaren geleden was een oproep voor Engeland ondenkbaar.

Met acht assists en vier goals achter zijn naam voor Leicester City, de huidige nummer veertien van de Premier League, lijkt Vardy niet de man bij uitstek die Engeland aan de zesde zege op rij zal helpen in de EK-kwalificatiereeks. De laatste maanden klom zijn club in de competitie echter op van een schier uitzichtloze positie naar een veilige plek in de middenmoot en Vardy speelde een heel voorname rol in die opmars. Met zijn harde werk en zijn handvol doelpunten was hij uitermate belangrijk en nu krijgt hij daar de erkenning voor.

Drie jaar geleden speelde Vardy nog voor FC Halifax, dat niet actief is in het profvoetbal. Wat volgde was een uitmuntend seizoen bij Fleetwood Town in de Conference National, eveneens onder de vier profklasses, en daarna pikte Leicester City hem na zorgvuldig scouten op. Voor Vardy betekende dat, dat hij niet langer bezig hoefde te houden met het maken van medische hulpapparatuur zoals braces en spalken, een baan waar hij fysiek zo’n inspanning voor moest leveren dat zijn rug het bijna begaf.

Er was wel een tijd dat Vardy deel uitmaakte van een professionele jeugdacademie. Als tiener had Sheffield Wednesday hem echter laten vertrekken, op zijn vijftiende. “Volgens hen was ik te klein. Maar een maand later begon mijn groeispurt. Ik had het moeilijk met de boodschap die ze me brachten en dacht dat ik nooit meer profvoetballer zou worden, ik zat toen in een slechte periode. Ik nam afstand van het voetbal, ben aan een studie begonnen in Rotherham. Acht maanden later kwam ik een jongen tegen, met wie ik nog had gevoetbald bij Sheffield Wednesday. Ook hem hadden ze laten gaan. Hij vroeg me of ik met zijn team wilde meespelen op zondag, bij Wickersley Youth in Rotherham”, herinnert Vardy zich nog.

Rauwe jaren volgden. Vardy probeerde iets van zijn studie te maken en voetbalde voor een handvol pond wedstrijden speelde in de krochten van het Engels voetbal. Soms werd de wedstrijd afgelast en viel er niets bij te verdienen en op den duur mocht Vardy niet meer mee naar uitwedstrijden van Wickersley Youth. Hij raakte namelijk verzeild in een vervelend incident. Een dove vriend werd buiten bij een nachtclub aangevallen, simpelweg omdat hij doof was. Vardy nam het voor hem op, deelde zelf ook klappen uit en werd veroordeeld: wat volgde was huisarrest. Na Wickersley volgden de semi-profs van Stocksbridge, maar daar verdiende hij lang niet genoeg om van te leven.

Daarom nam Vardy er een fulltime baan bij in een fabriek. “Ik maakte lange dagen op het werk en trainde of speelde dan op dinsdagavond, donderdagavond en zaterdagmiddag. In de fabriek maakte ik hulpmiddelen die gehandicapte mensen nodig hebben om te kunnen lopen. Het was keihard werken en op den duur hield ik het niet meer vol, mijn rug werd helemaal verziekt. Ik voetbalde toen voor Halifax Town en zei tegen mezelf: ik ga proberen het te redden met 20.000 euro in een jaar en kijken wat er gebeurt”, haalt Vardy naar boven. Na Halifax pikte Fleetwood Town de aanvaller op en dat bleek een gouden greep.

Bij die club maakte hij 31 doelpunten in 36 wedstrijden en Fleetwood Town werd kampioen van de Conference League. En dus stonden er ineens meerdere clubs voor hem op de stoep, waaronder Southampton. Leicester bood echter de betere voorwaarden en daarom liet Vardy zijn keus vallen op die club. Hij draaide het eerste seizoen niet heel goed (vier goals) en begon het vertrouwen in zichzelf een beetje te verliezen, maar hij gaf het niet op. Vardy maakte het dubbel en dwars goed met zestien treffers in het tweede seizoen: mede daardoor promoveerde Leicester naar de Premier League. Nu lonkt een debuut voor de Engelse nationale ploeg en dat kan Vardy bijna niet geloven.

“Ik had nooit verwacht dat ik ooit een oproep voor Engeland zou krijgen”, zegt hij in het interview met de krant. “Ik sprak er met de trainer (Nigel Pearson, red.) over en die zei, dat het een resultaat was van mijn harde werken, van mijn opoffering. De ervaringen die ik heb opgedaan, hebben me gemaakt tot de speler die ik nu ben”, aldus Vardy. Michelle Farrer, ‘director team operations’ bij de FA, sms’te Vardy afgelopen week dat hij was opgeroepen door Hodgson. “Ik was aan het winkelen voor kleding voor tijdens de vakantie, toen het bericht binnenkwam. Maar die kleding heb ik nu niet meer nodig!”

“De vakantie is in z’n geheel geannuleerd. Mijn vriendin vindt het niet zo erg, hoor. Ze denkt er nu over na om met wat vrienden naar Ierland te komen. Naar Slovenië gaat ze niet mee, want we hebben thuis wel drie kinderen zitten. Hen heb ik het nog niet verteld, ik probeer het eerst tot mezelf door te laten dringen”, zegt Vardy. Zijn telefoon stond donderdag roodgloeiend, toen het nieuws bekend werd. “Ik ben naar een vriend gegaan en heb daar heel ‘shaky’ een uur gezeten. Mijn telefoon werd kokend heet en ik was blij dat de batterij het begaf. Ik heb ‘m pas weer opgeladen en aangezet toen ik ging slapen.”