‘Matchfixing vindt plaats op clubniveau, internationaal voetbal oninteressant'

Door de publicatie van de Volkskrant over matchfixing rond wedstrijden van Willem II is er in Nederland veel te doen over omkoping in de hoogste nationale divisies. Professor Ben Van Rompuy, verbonden aan de Vrije Universiteit van Brussel, heeft onderzoek gedaan naar matchfixing in de Europese sportwereld. Van Rompuy komt in zijn onderzoek met vier hoofdconclusies.

Ten eerste is het inzetten op de einduitslag van een wedstrijd de meest populaire vorm van matchfixing, zo concludeert de onderzoeker. Daar valt niet alleen de precieze einduitslag onder, maar ook het aantal gemaakte doelpunten of het verschil in gemaakte treffers tussen beide partijen. Bij deze vorm van matchfixing zitten er meestal meerdere spelers en soms zelfs ook arbiters in het complot.

Ten tweede claimt Van Rompuy dat er weinig bewijs is voor matchfixing op het gebied van de zogeheten ‘side bets’. Te denken valt daarbij aan inzetten op of en wanneer een speler een gele kaart krijgt. Door veel geld in te zetten op dat soort weddenschappen laden gokkers al snel verdenkingen op zich en op de desbetreffende speler, waardoor het voor matchfixers niet interessant is om wedstrijden op die manier te beïnvloeden. In slechts een zeer klein deel van de onderzochte wedstrijden zijn via ‘side bets’ verdachte inzetten aangetroffen, stelt Van Rompuy.

Voorts wordt er geclaimd dat het zogeheten ‘live betting’ een groter ‘gevaar’ vormt in vergelijking met traditionele weddenschappen die voorafgaand aan een wedstrijd worden afgesloten. Volgens Van Rompuy is dat niet waar. Hoewel het inzetten tijdens een wedstrijd weliswaar hogere winst kan opleveren, wordt voorkennis van matchfixers ook gewoon gebruikt in weddenschappen die voor een duel worden afgesloten. De combinatie is in vrijwel alle onderzochte gevallen aanwezig. Tot slot concludeert Van Rompuy dat matchfixing vooral plaatsvindt op clubniveau. Internationaal voetbal, zoals de Champions League en wedstrijden van nationale ploegen, zijn minder interessant voor matchfixers. De fixers richting zich dus op clubs en dan met name in de hoogste divisies, meer dan clubs in lagere divisies.

Volgens Van Rompuy vindt matchfixing vooral plaats bij Aziatische wedkantoren. Europese bookmakers hanteren strikte regels en vragen om registratie en identificatie van gokkers, wat het voor matchfixers niet interessant maakt om bij Europese bedrijven te gokken. Wel vindt Van Rompuy dat Europese landen, door de afwezigheid van een duidelijk en strikt EU-beleid op dit vlak, duidelijkere regels op moeten stellen inzake de gokmarkt. “Op basis van empirisch bewijs heeft dit onderzoek geen verband gevonden tussen ‘live betting’ of ‘side betting’ en mogelijke instanties rond matchfixing in de voetballerij”, schrijft Van Rompuy. Een verbod op ‘live betting’ en ‘side betting’ is volgens hem dan ook onnodig. “Het is mogelijk dat bepaalde wedstrijden, zoals jeugdwedstrijden, duels uit lagere divisies en vriendschappelijke interlands, de kans op matchfixing vergroten. Empirisch bewijs daarvoor is echter nog niet voorhanden.”