Dirk Kuyt moet toch nog één keer invallen, tegen Mexico
Zie Dirk Kuyt als het symbool van Hollands welvaren. Blonde kop, gezonde blos op de wangen. Fietsend tegen de wind in, ergens in de duinen bij Katwijk. Een stripfiguur, beetje zoals Kick Wilstra. Maar dan anno 2000. Heel begrijpelijk is de 34-jarige ex-international een voorbeeld maar ook een (cult)held voor de jongere fan.
Zijn afscheid van het Nederlands elftal heeft veel los gemaakt. Zelf was hij onder de indruk van alle waardering, respect en begrip in de ontelbare reacties. Hij, het summum van loyaliteit en wilskracht, verdient ook geen negatieve bedenkingen. Hij stopte in feite een paar maanden te laat bij Oranje, maar ook dat kan en mag hij zich permitteren. Op het laatste WK passeerde Kuyt de honderd caps. Tegen Mexico, in de onbespeelbare hitte van Fortaleza, bereikte hij die mijlpaal. Honderd interlands, in nog geen tien jaar, ongelooflijk voor een eenvoudige spits uit de opleiding van Quick Boys.
In Brazilië verbaasde Louis van Gaal vriend en vijand met de keuze voor Kuyt als… linksachter. Ineens, tegen Chili, bleek de bewaker van de sfeer in de groep ook bruikbaar in de defensieve tactiek van de bondscoach. Het accentueerde de flexibiliteit van de Katwijker, die indien gevraagd ook in het doel had plaatsgenomen. Geen speler is zo kneedbaar en trouw aan het gezag als hij. Als beloning mocht Kuyt ook meedoen in het vervolg van het toernooi, tegen Costa Rica, Argentinië en Brazilië. De teller sprong naar 103 interlands. Een mooi getal om af te zwaaien, zoals meer bekende namen het WK tijdig als eindpunt onderkenden. Guus Hiddink, de nieuwe bondscoach, stelde de positieve ja-zegger toch nog op tegen Italië. In wezen fout, maar dat viel alleen de keuzeheer te verwijten.
Tijdens de laatste trip met Oranje ontdekte Kuyt zelf zijn plaats in de huidige hiërarchie. Op rechts in de aanval vierde achter Arjen Robben, Luciano Narsingh en Quincy Promes. Als spits hooguit derde of misschien ook vierde achter Robin van Persie, Klaas-Jan Huntelaar en wellicht Jeremain Lens. En Hiddink wilde Van Gaal niet langer na-apen met een mogelijke herverkiezing voor Kuyt als extra verdediger.
Geen medespeler kon tippen aan de populariteit van Kuyt. Publiekslieveling bij FC Utrecht en Feyenoord, waar hij hopelijk al volgend jaar zomer terugkeert. Zes jaar bleef hij trouw aan Liverpool: 266 wedstrijden, 71 goals. Op 23 mei 2007 scoorde hij in de finale om de Champions League, tegen AC Milan dat met 2-1 de trofee inpikte. Een imponerende staat van dienst, voor een noeste werker met voldoende basistechniek. Kuyt haalde meer dan het maximale uit zijn loopbaan. Weinigen kunnen het hem nazeggen: deelname aan drie WK’s en twee EK’s. Het toernooi van 2010 in Zuid-Afrika verliep voor hem als een persoonlijk hoogtepunt, vol onschatbare herinneringen. Bondscoach Bert van Marwijk benutte hem consequent in de basis, alle zeven duels op rij.
Hij viel slechts twee keer uit, in de 66ste minuut tegen Kameroen en in de 71ste minuut in de finale tegen Spanje. Hij, de stille kracht op de achtergrond, behoorde nooit tot de uitblinkers, maar was tegen Brazilië wel verantwoordelijk voor de twee beslissende assists op Wesley Sneijder. In de laatste wedstrijd van Fenerbahce, thuis tegen Konyaspor, liep Kuyt bij een vliegende tackle een gemene vleeswond op. Hij had net bedankt, maar zou anders nooit bij Hiddink hebben afgezegd voor de komende serie tegen Kazachstan en IJsland. Nu kan hij wel in alle rust herstellen voor de Turkse topper op 18 oktober tegen Galatasaray. De nummers drie en vier in de stand van Süper Lig, op één punt van koploper Besiktas.
Als uitzondering heeft Kuyt, het knuffeldier en de allemansvriend, meer dan recht op een waardige uitzwaai-interland. Toch nog een keer reserve zitten, straks op 12 november in de Amsterdam ArenA tegen Mexico. Dan het laatste kwartier invallen voor Arjen Robben, en na het laatste fluitje een dubbele ronde langs zijn legioen. Alsjeblieft niet een verplichte uitnodiging als eregast bij die vriendschappelijke partij, voor een onhoorbare en versleten speech na afloop op het veld, en met een bos bloemen wuiven naar lege tribunes. Leer nou eens van het buitenland, dat wel op een goede manier met dit soort ceremonies kan omgaan.
LEX MULLER
Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK's vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet.
Meer nieuws
Sprak Pascal Jansen al met Ajax? ‘Kan reden voor ontslag bij AZ zijn’
Ramaj haalt z'n gram: 'Steijn is weg bij Ajax en ik niet, dus alles is goed'
Vitesse vindt nieuwe crisismanager met behoorlijke staat van dienst
Alex Kroes onthult wie komende zomer de transferzaken bij Ajax regelt
Gullit denkt te weten wie nieuwe trainer Ajax wordt: ‘Gerucht gaat in Amsterdam’
Joshua Brenet pakt Joey Kooij aan op Instagram; twee PSV'ers reageren direct
Meer sportnieuws
Op zich mooie tekst over Kuyt, weliswaar vol clichés maar dat zijn we gewend van Lex Muller.
Ik snap alleen de laatste alinea en 'boodschap' van de column niet; sinds wanneer kunnen wij in Nederlands niets van afscheid nemen van belangrijke internationals?
Kuyt verdient zeker een waardig afscheid als international!
Hoewel hij vaak niet de uitblinker is bij wedstrijden, bleef hij maar gaan en gaf hij altijd 100% inzet en werkte hij dus super hard. Waardoor hij vaak van hele grote waarde scheen te zijn, zoals iedereen ook wel weet.
IK ben benieuwt naar wat ze gaat doen, rond het afscheid en/of hij nog naar feyenoord/utrecht terug gaat.
Mooie column.
Als back is Kuyt natuurlijk nog steeds 1 vd betere van NL. Dus heel dom van Hiddink om zo met Kuyt om te gaan. Kuyt had zo op het EK weer een belangerijke rol kunnen vervullen.
je kan toch veel beter met jongere backs aan de slag gaan, kuyt is over 2 jaar echt niet goed genoeg om een back positie in te vullen op het EK
van Rhijn ontwikkelt zich prima, van der Wiel speelt bij een Europese topclub gewoon goed.
Als rechtsback dus sowieso niet (geen idee hoe Janmaat het doet overigens)
Als linksback, tja, die positie blijft de zwakke positie maar ik prefereer dan toch echt gewoon Blind liever (ook al is hij 10x beter als middenvelder) of wat geschuif met toch maar Indi, Kongolo etc.
De hoop is gevestigd op Riedewald en Willems binnen 5 jaar... Al vind ik Willems niet eens een verdediger voorlopig...
Kuyt is toch veel beter dan al die namen die je nu noemt. Alleen vd Wiel doet het op moment wel weer even aardig in frankrijk, maar is erg wisselvallig. Staat b kend om zijn diepe dalen.
Daarnaast is ervaring juist een pre natuurlijk. Zijn leeftijd zeg niet alles, zie Wk...
Ben ik niet eens dat Kuyt beter zou zijn...
Een aanvaller die verdedigen puur op inzet doet en aanvallend totaal niks brengt...
Ik zie niet in wat Kuyt zoveel beter zou doen hoor, maar dat kun je me dan vast wel even vertellen.
Ik zie het niet... van Rhijn en van der Wiel hebben veel meer snelheid en doen qua loopvermogen totaal niet onder t.o.v. de altijd hardwerkende Kuyt.
Daarbij zijn ze aanvallend veel dreigender en alle 2 geven prima voorzetten de laatste tijd...
Ervaring een pre? Ik zie liever kwaliteit in plaats van iemand die ervaring heeft die al een tijdje over zijn top heen is... Zeker over 2 jaar...
Van Rhijn, Janmaat en Van der Wiel zijn allemaal van nature rechtsback en ook Janmaat doet het tot nu toe voldoende bij Newcastle. We moeten niet vergeten dat hij een enorme stap hogerop heeft gemaakt.
Als linksback heb je gewoon jongens als Pieters, Büttner, Blind en Willems die daar kunnen spelen, zeker als ze zich goed ontwikkelen bij hun club. Ik had al 100.000 keer Pieters neergezet als linksback, gezien zijn behoorlijke prestaties bij Stoke City. Tegen de tijd dat we bij de komende generatie komen zitten we al bij de jochies die nu 15 o.i.d. zijn en daar weten we bar weinig van.
Lijkt me inderdaad een mooi gebaar.
Reageer
Je mag reageren vanaf niveau 3.