Over opportunisme en verbroedering
Nog een aantal dagen en de Braziliaanse editie van het WK zit er alweer op. Het 4-jaarlijkse feest waar opportunisme en ongebruikelijke verbroedering elkaar treffen heeft niet alleen de Nederlandse verwachtingen overtroffen, ook de Duitsers zijn na de legendarische 1-7 overwinning op het gastland op een wolk beland. Ook het wonderkind James Rodriques, de beet van Luis ‘Vampier’ Suarèz, Robin van Flying Persie… Je zou menig A4 kunnen vullen met gebeurtenissen uit de afgelopen weken. Beter dan ooit tevoren is alles geregistreerd door de grote hoeveelheid (slow motion) camera’s en méér dan ooit tevoren hebben de (sociale) media verslag gedaan van deze registraties. Het WK is meer dan ooit een verfilm sportfestival geworden. Een festival waarin wederom fans van Ajax en Feyenoord, AC en Inter, Real en Barca, Flamengo en Santos, Manchester United en City enzovoorts elkaar niet bevlogen uit (al dan niet overdreven) haat maar uit een gezamenlijk gevoel van regionale trots.
Over de Nederlandse verwachtingen vooraf, veelal geschetst voor ‘voetbalexperts’, kunnen we kort zijn; die waren er namelijk niet. Het was zogenaamd onmogelijk dat een verdediging die voornamelijk bestond uit Feyenoorders zich staande zou kunnen houden tegen miljoenenspelers als Messi, Ronaldo, Müller en dergelijken. Hoe sterk de schouders van Van Persie en Robben ook waren, ze zouden nooit in staat zijn het onervaren gewicht te dragen van de Eredivisionisten waarvan een deel in september nog op het veld van Helmond Sport stond. Om nog maar te zwijgen over het on-Hollandse 5-3-2 systeem. De bal is wederom rond gebleken, zullen we maar zeggen.
Natuurlijk is het achteraf makkelijk praten, maar voetbalopportunisme blijft een interessant fenomeen. Is het de verdienste van Louis dat hij matchwinners Fer en Depay tegen Chili in het veld brengt? Of dienen we dat vooral op het conto van deze twee invallers te schrijven? Was het nog steeds een meesterzet van de trainer om Huntelaar te brengen als niet hij maar Robben de penalty tegen Mexico tegen te touwen schoot? Was het niet diezelfde Dirk Kuyt die twee maanden geleden nog verguisd werd als zijnde te oud, versleten en nergens bruikbaar? Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik er ook precies zo over dacht. Hoezeer ik ook probeer te voorkomen om mezelf twee spiegels voor te houden leek het dit WK wel alsof de euforie van een 1-5 overwinning op de wereldkampioen honderden reflecties tevoorschijn toverde.
Zo keek ik op een krakkemikkige barkruk in een klein Grieks café met veel gemengde gevoelens naar de halve finale tussen Argentinië en Nederland. Je vraagt je achteraf af of Nigel de Jong wel had moeten starten, gezien het feit dat hij het niet tot het einde volhield en we er een wissel aan kwijtraakte waardoor het onmogelijk was geworden de befaamde keeperswissel wederom te gebruiken. Je vraagt je in het verlengde daarvan wederom af of het niet verstandig was geweest om Huntelaar op de bank te laten en Krul te brengen. De vraag of dat had geholpen blijft onbeantwoord; Strafschoppen zijn en blijven immers een loterij. Diegene die beweren dat dit niet zo is geef ik slechts ten delen gelijk. Het is alsof je extra krasloten koopt… Garantie om te winnen heb je nooit, hoe goed de analyses van de technische staf ook mogen zijn geweest.
Niettemin blijft het ieder eindtoernooi weer mooi om te zien dat er zelfs in het individualistische land dat Nederland heet een internationaal erkend gevoel van samenhorigheid bestaat. Ruim 9 miljoen Nederlanders waren vannacht wakker om 11 mannen op een grasveld vooruit te schreeuwen. In het kielzog van de verdeeldheid die op bepaalde vlakken maatschappelijk zichtbaar is, is dit een groot goed. Sport verbroedert weldegelijk, zoveel is de afgelopen weken wederom duidelijk geworden. Het is te hopen dat men in Brazilië dit gegeven en dit evenement als bakermat kan gebruiken voor toekomstige jaren, al zeg ik dat enigszins tegen beter weten in.
Op zoek naar een nieuwe carrièrekans? Laat je omscholen tot servicemonteur!
Meer nieuws
Vitesse krijgt zijn zin en boekt eindelijk weer eens een succesje in rechtszaal
Malik Tillman scoort zittend vanaf de achterlijn: PSV na 10 minuten 0-3 voor
Marciano Vink slikt direct alle woorden in na gesprek met Peter Bosz
‘Wij moesten, voordat we lekker konden zuipen, eerst nog even voetballen’
Aftrap sc Heerenveen - PSV uitgesteld vanwege ‘uitzonderlijke situatie’
Het Parool: Michael van Praag gaat spoedig vertrekken bij Ajax
Meer sportnieuws
Strafschoppen zijn een loterij zeg je, gebaseerd op de stelling dat je geen garantie hebt om te winnen. Is elke wedstrijd dan geen loterij? Want die garantie om te winnen heb je nooit. Je kan een ploeg van het kastje naar de muur spelen, kans op kans gered zien worden door de doelman en op een domme counter lopen. Strafschoppen zijn helemaal geen loterij, je kan er wel degelijk heel goed op trainen. Meer zelfs, het is een van de makkelijkst trainbare zaken in het voetbal, omdat de technische parameters altijd dezelfde zijn. Dat je even makkelijk een strafschoppenserie kan winnen als verliezen is uiteraard waar, maar dat geldt voor elke voetbalwedstrijd in zijn geheel.
Dit verhaal mist een duidelijke lijn en een duidelijke conclusie. De titel is "over opportunisme en verbroedering." Jammer echter, dat deze zaken niets met elkaar te maken hebben en dat ook jij geen verband legt tussen beide. Het grootste deel gaat over opportunisme zonder dat daar een conclusie uit volgt en de conclusie aan het eind gaat over verbroedering zonder dat je daar veel over zegt.
De inleiding vliegt al alle kanten op met een constatering over Duitsland, de hoogtepunten van het toernooi, de opmerking dat er veel camera's waren en een losse opmerking over fans die elkaar niet naar het leven hebben gestaan.
Het stuk bevat ook nog de nodige slordigheden zoals de term "bevlogen" uit de inleiding. Sinds wanneer "bevliegen" fans elkaar? Is dat wel een bestaand werkwoord? De hele zin klopt overigens niet als je wilt zeggen dat ik denk dat je wilt zeggen namelijk dat ze in plaats van te vechten met elkaar, gezamenlijk naar hun landenteams hebben gekeken. Je hebt het over verwachtingen geschetst "voor" voetbalexperts waar je waarschijnlijk "door" bedoelt.
Probeer ook minder vaak dezelfde woorden te kiezen zoals het "dan ooit" dat drie keer voorkomt in de inleiding, het woord "wederom" dat steeds weer opduikt en het woordje "ook" dat je in twee achtereenvolgende zinnen gebruikt. Al dit soort slordigheden haal je er zelf makkelijk uit als je kritischer en langer naar je tekst kijkt. Je kunt namelijk wel schrijven want je zinnen lopen goed en ik heb zo snel geen spelfouten kunnen ontdekken.
Kortom, bedenk waar je stuk over gaat, schrijf daar een inleiding over, een middenstuk en een eindstuk met een conclusie en je bent al een heel stuk verder. Zoek iemand die op alle slakken zout wil leggen of doe dat zelf voordat je een artikel inlevert.
Ben het volledig met de stelling eens dat Nederland met een Feyenoord-verdediging (met alle respect en credits uiteraard!) niet staande kon blijve tegen een Messi en een Torres/Diego Costa. Onderschatting noemen ze dat toch? En ook ik had weinig fiducie in een goede afloop van de groepsfase met wereldkampioen Spanje en een altijd vechtend Chili, en daarbij de wetenschap dat je mogelijk Brazilie kon krijgen in de 8ste finales. Deze selectie heeft echter alles en iedereen verbaast door met speels gemak Spanje van zich af te schudden en ook nog eens knap van Chili en Australie te winnen.
Zonder geluk kom je nergens en dat was ook tegen Mexico te zien, gezien de laatste 5 a 10 minutenn. De keeperswissel, daar moet je echt Louis Van Gaal voor heten, want geen enkele bondscoach zal er op komeb om vlak voor een penaltyserie de keeper te wisselen. Het is dan jammer om te zieb dat een Eredivisie-keeper die nog nooit een pingel wist te stoppen, Krul na wilde doen...
En het is precies wat je aangeeft, Ajax of Feyenoord, Man United of City, vijanden worden vrienden. En dat is altijd mooi om te zien tijdebs een WK/EK. Jammer dat Nederland niet kreeg waar het recht op had, namelijk de finale... Maar een penaltyserie is niks meer dan psychologische oorlogsvoering. Want het blijft gokken. Je kan op spelers studeren wat je wil, maar vooral tijdens zo'n penaltyserie helpt dat geen ene meter. Maar aan de andere kant moet Nederland vooral trots zijn. Want het heeft iets bereikt wat maar weinig landen kunnen zeggen, en dat is 2x achter mekaar bij de - sowieso - beste 4 van de wereld. Ik denk dan ook dat Nederland de aard van de wedstrijd van morgen onderschat.
Ik doe niet snel een 5 geven, maar voor dit stuk maak ik een uitzondering!
Ik heb je stukje nu al een keer of drie gelezen, en ik doe echt waar mijn stinkende best, maar ik begrijp echt je punt niet. Er zit een hele rare lijn in je verhaal die het er voor mij alleen maar lastiger opmaakt om het te snappen. Op je schrijfstijl ik heb vrij weinig aan te merken, die is verder prima. Ik sluit me verder aan bij de kritieken van de drie heren/dames boven mij. Doe daar wat mee!
Sommige stukken hebben geen punt. Sommige stukken zijn gewoon puur bedoeld voor nostalgie en romantiek.
Daar heb je uiteraard wel gelijk in, maar ook dat vind ik in dit stukje wel meevallen als ik heel eerlijk ben, maar goed dat is ieder voor zich en kan natuurlijk ook aan mij liggen 
Dank voor jullie reacties! Dit stuk heeft inderdaad geen begin en geen eind. Het zijn hersenspinsels over een aantal weken waar we allemaal ontzettend van genoten hebben (de Voetbalzone redactie voorop, getuige Facebook) - Verder geen bedoeling iemand te overtuigen of te informeren.
Ik heb van je stuk genoten. Prima schrijfstijl, uitstekend gebruik van woorden.
Maar het belangrijkste is voor mij gewoon dat ik het met een glimlach op mijn gezicht heb uitgelezen.
5 sterren.