De verraden Romein
30 Mei 1994, Castellabate Italië.
Een man staart over de prachtige zonovergoten Amalfitaanse kust, zijn hemd is ongeknoopt en zijn donkere haren ongekamd. Hij lijkt druk na te denken, onbereikbaar staat Agostino Di Bartolomei met de handen in de zakken in de brandende zon. Een grimas verschijnt op zijn gelaat als hij denkt aan wat er exact tien jaar geleden gebeurd is. Een traan dwarrelt traag over zijn wang wanneer hij Bruno Conti en Francesco Graziani hun penalty's wederom ziet missen, hij buigt het hoofd en slaakt een diepe zucht van gelatenheid.
Di Bartolomei kende een moeilijke jeugd. Er was in de jaren 50-60 niet veel om je als jonge jongen aan op te trekken in Tor Marancia, een grijze arme volkswijk in zuidelijk Rome. Dagdagelijks maakte hij de straten onveilig door overal te lopen voetballen en zo de armoede en problemen te ontvluchten. De bal was zijn beste vriend en tevens enigste lichtpunt in de droevige wijk waarin hij opgroeide.
Al gauw bleek Agostino, of “Ago” voor de vrienden, over een rauw talent te beschikken. Hij vervoegde de jeugdelftallen van "zijn" A.S. Roma en maakte al op zijn achttiende zijn debuut in de Serie A. Na een succesvolle uitleenbeurt aan Serie B club Vicenza keerde hij terug en ontwikkelde Ago zich stormachtig als buffer en dirigent van Roma. In een elftal dat sterren als de Braziliaan Falcão, de Oostenrijker Herbert Prohaska en de slimme Carlo Ancelotti bevatte grossierde Ago met zijn kenmerkende lange passes en schoten op doel. Hij was het koppelstuk tussen de verdediging en de aanvallers, ofwel fungeerde hij als libero. Als dirigent, kapitein en leider van een groots elftal dat vele prijzen won, waaronder de Scudetto in 82'-83' en twee Coppa Italia, schitterde “Il Consigliere” als de anonieme ster die hij was. Met het nummer tien op de rug en Roma in zijn rood gele hart was hij een voorbeeld en talisman voor iedereen in het elftal.
Na het winnen van de eerste Scudetto sinds 1941 stond Rome in brand, echter had Agostino een zo mogelijk nog grotere droom, het winnen van de Europacup 1. Na een foutloos parcours werden I Giallorossi bijna uitgeschakeld in de halve finale. Dundee United, de toenmalig Schots kampioen, strafte de lakse mentaliteit van de wolven uit Rome af door thuis 2-0 te winnen. Ago, met al de kalmte die hij steeds behield, spoorde zijn troepen aan tot een overrompeling. Hij drukte met zachte hand zijn ploeggenoten op het hart dat ze hun honger moesten terugvinden. Zijn gewichtigheid en afgedwongen respect in de groep waren doorslaggevend. De sterren werden weer wolven en aten de arme Schotten onder Ago's leiding op, 3-0. Heel Italië en vooral Rome maakte zich op voor wat een legendarische finale moest worden. Het grote Liverpool F.C. dat giganten als Kenny Dalglish, Ian Rush, Graeme Souness en Alan Hansen rondlopen had moest het kind van de rekening worden. Geen sinecure maar heel Rome geloofde in een goede afloop.
Ago haalt diep adem en vult zijn longen met de zuivere zeelucht die hem omringt. Hij haalt zijn handen uit de zakken en leunt op de balustrade van zijn villa. De ogen sluiten zich en de beelden verschijnen automatisch, alsof ze op zijn oogleden gebrand zijn. 30 mei 1984 dringt zich aan Ago op, hij wil er niet aan denken maar doet het toch.
In het eigen kolkende Stadio Olimpico moest en zou Roma haar honger stillen, de historische straten van Rome kleurden geel en rood. Maar liefst zeven uur voor aanvang van de wedstrijd gingen de toegangspoorten van het Olimpico al open voor de drummende geel rode zee. Onophoudelijk zongen de tifosi de longen uit het lijf, Rome moest haast wel hoorbaar zijn tot in Liverpool en verder. Al gauw zag het tot de nok gevulde Olimpico hun team op achterstand komen door toedoen van Phil Neal, die een verloren gerolde bal simpel binnen kon tikken. Roma vocht terug en Ago strooide als libero met geniale passes, hij gaf leiding aan zijn pak wolven van achter de defensie en het resultaat werd de gelijkmaker vlak voor rust. Roberto Pruzzo kopte beheerst over doelman Bruce Grobbelaar en tekende zo ook meteen voor de eindstand. Beheerst door de schrik om te verliezen speelde beide elftallen behoudend de wedstrijd en verlengingen uit, penalty's moesten dus soelaas brengen over wie de meest prestigieuze Europese prijs voor clubs in de prijzenkast zetten mocht.
Roma begon nochtans goed aan de reeks penalty's. Steve Nicol van The Reds schepte onbeholpen het leer over de dwarsligger. Dankzij de daaropvolgende knal van Di Bartolomei, die de bal onder de dwarsligger joeg, stond A.S. meteen op voorsprong. Nadat Neal de bordjes terug gelijk bracht faalde Conti echter door de immense druk. Het ging tot 3-2 vooraleer Graziani miste en zo ongewild de kans aan Alan Kennedy schonk om Liverpool de cup te bezorgen, Kennedy miste niet. Rome was in rouw, Di Bartolomei was ontroostbaar.
Alsof het nog niet erg genoeg was zat Roma hierna in financiële problemen en uitgerekend hij werd verkocht aan A.C. Milan om de clubkas te spijzen. Begrijpen kon hij het niet, zijn grote liefde had hem verraden. Hij wou zijn hele carrière bij zijn geliefde Roma doorbrengen maar het mocht niet zijn. Na zijn afscheid van het voetbal sleet Ago zijn dagen hopend op een telefoontje van Roma om een functie bij de club in te vullen, maar die telefoon kwam niet. Zijn eigen voetbalschool ging failliet en de gekrenkte Romein sukkelde in een zware depressie.
Hij buigt het hoofd, een traan valt op het terras onder zijn voeten. Het doet hem nog steeds te veel pijn. Ago staat recht en de zon gaat langzaam onder. Een donkere schaduw werpt zich op zijn gezicht. De wind waait door zijn zwarte haren. Voor de laatste maal ademt hij diep in en zet zijn Smith & Wesson tegen zijn fiere borst, de ogen sluiten. Een luide knal, een donkerrood terras, en Ago die niet meer was.
Riposa in pace Agostino Di Bartolomei. Moge Rome je nooit vergeten.
Ga jij die Jackpot winnen? Koop dan nu je lot voor de trekking en speel mee!
Meer nieuws
Tadic, Ünder en Bonucci missen penalty voor Fenerbahçe: Olympiacos stoot door
Benfica en Kökçu klaar in Europa na misser Di María op moment suprême
Tienkoppig AS Roma verslaat AC Milan opnieuw en meldt zich bij laatste vier
Jeremie Frimpong redt ongeslagen reeks Leverkusen en staat in halve finale
Stunt Liverpool blijft uit: Jürgen Klopp vertrekt zonder Europese prijs
Emiliano Martínez krijgt twee keer geel maar géén rood dankzij speciale regel
Meer sportnieuws
Mijn eerste CE op mijn nieuwe account, veel plezier en hopelijk word hij gesmaakt.
Grtz, Ale
Mooi werk jongen, goed om te zien dat er nog echte liefhebbers en supporters op de site zitten die verder kijken dan wat youtube beelden. Ik heb van je verhaal genoten!
Di Bartolomei... ;
Ago was een leider als De Rossi, maar met de finesse van Pirlo en de uitstraling van Zanetti. De Capitano van het eerste gouden tijdperk van Roma, een absolute favoriet van de Curva Sud.
Maar Roma is nooit een echte topclub geweest en net als na onze tweede gouden periode rond de eeuwwisseling, moesten we de tol van het succes betalen. Onbegrijpelijkerwijs was Ago het slachtoffer... de gladiator die Rome moest verlaten.
Roma is een prachtige club, maar wat mij betreft is het verhaal van Ago, onze Ago, de zwartste bladzijde uit de geschiedenis van Roma. Roma had hem nooit de rug moeten toekeren, een schandvlek op ons blazoen.
Il Capitano buono, zoals de tifosi jou groetten bij jouw laatste wedstrijd:
'ti hanno tolto la Roma ma non la tua curva'
Geweldig stuk en de tranen komen weer terug, zoals ze er ook waren nadat ik zijn verhaal voor het eerst las. Amico, ik kan niet anders dan je 5 sterren geven en je uit de grond van mijn hart bedanken dat je Ago hebt willen eren met dit stukje. Daar ben je prachtig in geslaagd.
Het is zelfs nog erger dan wat Juve met Del Piero geflikt heeft, Ago is slecht behandeld, mijn opa vertelde er vroeger wel eens over, over wie hij "de verraden Romein" noemde. Volgens hem was Bartolomei de beste die hij ooit zien spelen heeft op die positie. De meest complete ook, en als hij zoiets zegt over een speler van een andere club.... Naja.
Bedankt amico! En geen enkel probleem, het was me een eer over hem te mogen schrijven, bedankt voor je inbreng en je reactie, van jou waardeer ik die het meest bij dit stuk. Als ik jou hiermee heb kunnen raken als Romanista is mijn missie geslaagd.
Hij was als speler, tja, hij was zoals ik al zei een soort fusie tussen De Rossi en Pirlo, zowel kracht als finesse, getuige ook zijn aantal gescoorde doelpunten op die positie.
Ago is in de steek gelaten en opgeofferd door ons destijds. Het was schandalig. Hij was onze Valentino Mazzola, ons kloppend hart. De dag dat hij naar Milan vertrok, was de dag dat Roma niet alleen hem verraadde, maar ook de tifosi en daarbij dus haarzelf.
De dag dat hij stierf, stierf een stuk Roma met hem.
Inderdaad, ik heb zelden zo'n speler gezien, of beter, nooit, Ago was uniek.
Inderdaad, ze hadden andere spelers kunnen verkopen, dat stoort me het meest hieraan, maar ze verkochten uitgerekend hem. Hij heeft het ook aangegeven, dat nadat Roma hem dumpte het enigste wat hem recht hield de hoop was op een wederkeer bij zijn club, ondanks alles. Toen dat ook uitbleef beroofde de meest trotse Romein zichzelf van het leven, wat moet er in zijn hoofd zijn omgegaan op het laatste moment...
lees dit stuk maar net.
maar wat gebeurde er met Alex bij juve?
ik weet alleen dat zijn contract niet werd verlengd, maar speelde er nog iets dan?
Niet echt, het werd niet verlengd omdat Agneli vond dat het tijd was voor nieuw bloed, en er werd vanuit gegaan dat Alex niet genoeg meer zou kunnen toevoegen. Maar in de minuten dat hij kreeg was hij steeds beslissend, en niet tegen de minste, A.c. Milan, Inter, A.S Roma en Lazio Rome heeft Alex allemaal nog tegen gescoord, qua minuten/goals deed Del Piero het zelfs beter dan 3/4de van onze overige spitsen. Begrijp zelf ook niets van dit besluit, ben blij dat Alex niet al te boos is gebleven op Juve en terugkeert in een andere functie, want het is allemaal respectloos verlopen.
Ik ken heel die man niet, maar het is een heel mooi verhaal. Bedankt voor het schrijven van dit prachtige stuk Amiqeu. Zonde dat hij niet bij Roma kon/mocht blijven, echte Romanista, net als Totti en de Rossi
1984... een verschrikkelijk jaar als Roma supporter zijnde. We( AS Roma) zijn de eerste club die in het eigen stadion verliest via penalty's. Alles zat ons mee behalve de verdomde keeper met de naam Grobbelaar. Deze man is ten onrechte geslachtofferd in die tijden. Het enige wat de pijn stilt is de erkenning die hij heeft gekregen door een plaats te maken in de Hall of Fame van Roma.
Alex, je stuk is duidelijk en goed geschreven vandaar een duidelijke beoordeling, 5 sterren
5 sterren, voor de rest weinig te zeggen.
Het begint een rage te worden onder de Ce'ers, het schrijven vanuit het oogpunt van een persoon. Intrasant....
Di Bartolomei.....iedere club heeft wel zijn of haar clublegendes en hij is toch echt iemand die in het rijtje Totti, Aldair en Amadeo Amadei genoemd kan worden bij Roma. Persoonlijk kende ik het tragische verhaal van deze man niet zo heel goed, dus je hebt me met deze mooi geschreven CE een goede dienst bewezen Daarvoor laat ik mijn dank blijken door je je dikverdiende 5 sterren te geven.
Vraagje: Hoe ben je eigenlijk erop gekomen om over deze specifieke persoon te schrijven? Zijn sterfdag is volgens mij nog een tijdje als ik me niet vergis.
Bijna vanzelfsprekend verdien je hier weer de 5 sterren!
Geweldig stuk. Geschreven in een goede sfeer met een triest einde.
Je schrijft altijd op een bijna romantische manier
Ik logde maar even in om hierop te reageren en 5 sterren te geven.
Echt, jij schrijft hele leuke Ce's, en dit keer over iemand die ik niet kende, maar alsnog raakte het verhaal me.
Mooi werk, blijf schrijven.
Verhalen gehoord ook van familie dat hij een geweldenaar was. Tragisch verhaal ook van hem, hij was inderdaad het gezicht van Roma. Gek genoeg heeft hij ook nooit voor Il Nazionale gespeeld, alleen meegedaan met -21. Verder natuurlijk een prachtstuk, kende het verhaal al een klein beetje, maar je hebt het erg mooi geschreven. Grande!
Prachtig stuk is dit zeg. Kende de man totaal niet, maar het ontroerde me echt het verhaal. De romantiek die er inzit is echt pure klasse. Kan niet wachten op je volgende CE. % sterren van mijn kant.
Jammer dat je andere Ce's weg zijn Alexdelpiero10, maar deze is zeker eentje waar je trots op kunt zijn.
'hij was het koppelstuk tussen de verdediging en de aanvallers, ofwel fungeerde hij als libero. Als dirigent, kapitein en leider van een groots elftal dat vele prijzen won, waaronder de Scudetto in 82'-83' en twee Coppa Italia, schitterde “Il Consigliere” als de anonieme ster die hij was.''
Toen ik dit stukje las moest ik gelijk denken aan Andrea Pirlo.
Aan de sterren kan je kiezen wat ik van deze top CE vind!
Best jammer ja, maar goed, dat is mijn eigen domme schuld 
Ja, nu je het zo terug neerzet kan ik begrijpen dat Pirlo in je opkomt, al zou ik Di Bartolomei meer een kruising tussen De Rossi en Pirlo noemen, zoals hierboven Giallorosso89 al aangeeft, hij had de flair en techniek van Pirlo (echt, sommige doelpunten die Ago produceerde... sprakeloos) en de kracht en het verdedigende inzicht van De Rossi, qua uitstraling zal je geen stevigere bonk zien dan deze man, ik hoop dat mijn ce Ago eer heeft aangedaan, de eer die hij verdient.
Dankjewel amico ! 
Prachtige CE, ik kende de hele speler niet maar ben door jou toch wat meer gaan opzoeken over hem. Niets meer dan lof!
Dik verdiende vijf sterren!!!
Ontroerend verhaal, de ruwe emoties voel je gewoon tijdens het lezen. Erg goed geschreven. De sfeer die erin zit is zeer mooi gedaan. Complimenten.
Ik kan mezelf toch wel een die hard As Roma fan noemen maar ik moet eerlijk bekennen dat ik met mijn 28 lentes jong dit verhaal niet zo specifiek kende.
erg mooi en goed geschreven.
dank ook voor de heads up, zeker de moeite waar om te lezen.
grande alex !
Ik kende het verhaal van deze voetballer niet, maar je schrijft het altijd zo prachtig dat het lijkt of je zijn hele leven hebt gevolgd. Deze clubexpert is zeker net zo goed als de vorige prachtstukken die je hebt geschreven.
well done!
Dit is echt een prachtig geschreven stuk.
Dit is één van de beste, misschien zelfs wel de beste, CE die ik gelezen heb.
Daje Roma!
Wow! Dankjewel amico! Dit van u komende is een enorme eer voor mijn stukje, enorm bedankt amico !
amico amico slijmen daar zijn jullie wannabes allemaal goed in maar schrijven kan je wel aardig je hebt veel uit het ad geplukt maar toch duidelijk je eigen manier van schrijven en ik vind jouw verhaal eerlijk gezegd mooier dan die in het ad dus gun ik je 5 sterren zehma italiaan
Bedankt mn Marokkaanse amico!
je reactie word gewaardeerd! Buiten dan het feit dat ik zogezegd een wannabe ben, ik ben een halfbloedje!
Ciaooo
Respect voor deze prachtige CE over een legende van Roma. Je hebt het echt mooi samengesteld. Velen kennen Agostino Di Bartolomei niet, maar deze man staat met hoofdletters in de Roma geschiedenis boeken beschreven. Een legende met een echt Roma hart en een tragisch einde. 30 Mei 1994 (precies 10 jaar na de verloren finale!), nu bijna 20 jaar geleden. De dag dat Di Bartolomei zichzelf van het leven beroofde, is een tragische dag in de Roma geschiedenis.
Ik zelf heb ook al prachtige verhalen gehoord en gelezen over deze legende. Met mooie lange ballen op links en op rechts kon hij het spel dirigeren dat het een lieve lust was en lepelde geregeld een vrije trap of een penalty erin. En dan zongen de fans: 'ohooo Agostino. Ago, Ago, Ago Agostino gol!'
Hij is en blijft een bandiera, een echte clubman, en heel Rome zal hem tot in de eeuwigheid herinneren.
Nogmaals, prachtige CE, hoe kom je erop om deze legende te beschrijven? Heb er zelf ook over nagedacht maar wilde wachten tot 30 mei .
Ciao, Pango
PS: Een tip om te kijken: http://www.youtube.com/watch?v=iryyvswf0r4&feature...
Een vergeten voetballer inderdaad, raar genoeg, enkel Serie A volgers met gevoel voor Calcio historie en echte Roma fans kennen hem, waarderen en eren hem zoals het hoort.
Haha prachtig! Ik ken hem ook vanwege verhalen over een super multifunctionele topper die alles aankon en Roma leiding gaf, in mijn familie werd er soms wel eens over gesproken, net als over andere helden.maar Ago's verhaal, het bleef hangen bij mij, net als dat van Sivori. Het enige jammere er aan is de manier waarop het moeten eindigen is.
Ik heb de meeste uitleg al gegeven in onze prive conversatie, dus vooral omdat ik een enorme fan ben van het oude Calcio (het heeft iets magisch, kan het niet verklaren) iets dat zelfs het huidige calcio ontbeert, die pure nostalgie en dat pure voetbal van toen. Die echte helden van toen, ze spreken me zo enorm aan. Jij zal dat zeker begrijpen als geen ander
Ciao, Alex
P:s, ik kijk al uit naar 30 mei, als je CE verschijnt
Ge-wel-dig geschreven... Je hebt gewoon door dat je met zoveel passie dit stuk schrijft. Een fantastisch stuk over een toch (voor mij) onbekende voetballer. Door dit stuk ga ik zeker meer over hem opzoeken. Alex, ik heb het een paar keer gezegd nou en ik zal het blijven zeggen. Doe hier wat mee! Je niveau van schrijven staat (naar mijn mening) gelijk aan die van Dan Brown!
Alex, het is echt een geweldig geschreven stuk. Kon niet stoppen met lezen. Hier kan niks anders dan de maximale beoordeling voor gegeven worden. Grazie, amico!
Dankje kerel, dit is wel een heel erg groot compliment, Dan Brown, daar kom ik nooit aan hoor. Ik schrijf puur voor mijn plezier, maar weet niet of ik hier wat mee kan en moet doen.
In ieder geval, bedankt voor je erg lovende reactie, dit doet mij zeker wat, deze waardering voor mijn stukjes. Bedankt Mathieu!