Het Merab-tijdperk is nu echt afgelopen, wat nu?

Drie jaar en twee maanden heeft het geduurd en Merab Jordania was alweer vertrokken bij Vitesse. In Nederland heeft hij het imago van een maffiabaas, hij zou van mijn club een vreemdelingenlegioen hebben gemaakt en geen hart voor de club hebben. Maar niets is minder waar.

Het was al langer bekend dat Merab niet alles zelf besliste en dat het niet zijn geld was dat werd geïnvesteerd. Na de laatste ontwikkelingen binnen Vitesse is er voor de buiten wereld een stuk meer duidelijk geworden. Merab blijkt zoals velen al dachten alleen maar een pion binnen de plannen van anderen te zijn en hij is nu aan de kant gezet. In een recent interview komt Merab erg emotioneel over en is het duidelijk te zien dat hij het erg jammer vindt niet meer direct bij Vitesse betrokken te zijn. Ik krijg zelfs medelijden.

De kleine Merab is opgegroeid in een echte voetbalfamilie met een vader en broer die ook op het hoogste niveau actief zijn geweest. Merab werd gezien als een als een groot talent maar heeft het mede door blessures nooit echt waargemaakt. Pas op zijn 28ste heeft hij een heel seizoen gespeeld, daarvoor was het allemaal erg wisselvallig. Merab heeft zijn hele carrière in Georgië gespeeld.

Na zijn actieve voetbalcarrière heeft hij veel in Georgië bereikt. Hij is begonnen als voorzitter van zijn oude club Dinamo Tiblisi en is daar later ook trainer geweest. Merab heeft ook veel voor de Georgische bond gedaan als technisch directeur, en als interim trainer. Daarnaast was Merab zakelijk begeleider van verschillende spelers. In deze tijd heeft hij een groot sociaal netwerk opgebouwd, waaronder de gebroeders Chigirinsky en Roman Abramovich. Wat precies het motief van deze mannen is geweest om Vitesse te kopen is natuurlijk gissen. Is het puur om alle talenten te stallen die geen werkvergunning kunnen krijgen in Engeland of willen ze toch op den duur geld gaan verdienen? Dat laatste lijkt onmogelijk. Er zijn maar weinig mensen die geld hebben verdiend aan het runnen van een voetbal club. Maar Merab leek de aangewezen persoon om van Vitesse de club te maken die zij voor ogen hadden.

Merab trad aan als voorzitter van Vitesse en maakte in zijn eerste jaar vele fouten, maar er was al snel te zien dat Merab geen slechte bedoelingen had. Voor mij een goed voorbeeld was een potje voetbal met wat oud-voetballers van Vitesse en andere betrokkenen bij de club, waar Merab ondanks zijn slechte conditie een erg goede maar vooral sympathieke indruk maakte. Maar er waren ook meer concrete voorbeelden, zoals de plannen voor een nieuw trainingscomplex.

Vanaf Merab’s tweede seizoen zijn er alleen nog maar Nederlandse trainers geweest en spelers gekomen die echt wat toevoegen. Dat hebben we zeker gezien aan de resultaten. Ook zijn er ex-spelers als Ruud Knol en Nicky Hofs teruggekomen als jeugdtrainer en voor Theo Janssen is er ook een toekomst binnen de Vitesse-academie. Op dit moment gaat het al erg goed met de resultaten, maar het belangrijkste is dat Vitesse weer een warme club is geworden.

Maar onze grote vrienden uit Rusland vonden dat er meer resultaat moest komen en achtten Merab niet geschikt dit te bereiken. Maar als je puur naar zijn resultaten kijkt, lijkt dit een onmogelijke conclusie. Merab’s Vitesse heeft in alle jaren groei vertoond. Inmiddels speelt Vitesse mee om het kampioenschap. De door Chelsea verhuurde spelers krijgen de kans zich te presenteren en doen dit naar behoren. Dus wat kan hun motief zijn geweest? Ik hoop dat Merab hier nog een keer mee naar buiten komt. Voor mij is Merab een held en ik zal hem altijd zien als een groot persoon binnen de historie van Vitesse.