The German way!

In de afgelopen transferperiode haalde Arsenal Mesut Özil naar de club. Voor het eerst in tijden kwam er weer een speler van de bovenste plank het Arsenal van Arsène Wenger versterken. Eindelijk deed Wenger het: veel geld uitgeven voor een speler die bij de elite van de voetbalwereld hoort. Tot dat moment moest Arsenal het namelijk doen met spelers die volgens de zogenaamde kenners tot de subtop van de voetbalwereld behoorden.

Spelers als Gervinho, Mikel Arteta, Per Mertesacker, Nacho Monreal, Lukas Podolski, Marouane Chamakh en Olivier Giroud werden aangetrokken door Arsenal. Redenen genoeg voor de pers en supporters van de concurrenten om de spot te drijven met Arsenal. Opnieuw zouden er geen prijzen gewonnen worden, omdat er hele matige spelers werden aangetrokken. Deze spelers zouden toch geen toevoeging zijn voor dit Arsenal? Zo zou de weg terug naar de absolute top nooit worden ingeslagen.

Gervinho en Chamakh zijn (tot mijn opluchting) alweer vertrokken bij Arsenal. Die hadden het niet in zich om te slagen bij Arsenal. Echter zijn veel van de andere namen in mijn lijstje uitgegroeid tot basisklanten. Arteta is de onbetwiste leider van dit Arsenal en is een onmisbare schakel op het middenveld geworden. Giroud verkeert op dit moment in bloedvorm, en is ontzettend belangrijk voor het positiespel van Arsenal. Podolski speelde voor zijn blessure ontzettend goed, en gaf het team net een beetje extra power. En ook Monreal, die ontzettend hard werkt, nooit klaagt en altijd alles geeft voor het team, is belangrijk geworden voor dit team. Het is dan geen basisklant in het elftal, maar wel een zeer gewaardeerde kracht binnen de selectie en de perfecte back-up van Kieran Gibbs.

En dan is er nog Per Mertesacker. Wat werd er gelachen door alles en iedereen toen Arsenal Mertesacker binnen haalde. Hij was te langzaam, hij was te oud, hij had een draaicirkel van een olifant. Het ging maar door. Geen goed woord kon er van af over Mertesacker. Dit maakte het voor hem niet makkelijker om zich aan te passen in de Premier league. Zijn eerste seizoen verliep weliswaar niet verschrikkelijk, maar het is niet wat hij er zelf van verwacht had. Hij wist dat hij veel beter kon, ook al geloofde niemand buiten mensen binnen Arsenal daarin.

Inmiddels heeft onze BFG (Big F*cking German / Big Friendly German) de mond van iedereen gesnoerd. Hij vormt samen met Laurent Koscielny het hart van de verdediging van Arsenal en is een rots in de branding. Hij mag dan niet de snelste zijn, maar compenseert dat fantastisch met zijn manier van positioneren. Mertesacker staat altijd op de goede plek, en weet wat hij dan met de bal moet doen. Ik ga hier niet preken dat hij bij de beste verdedigers van de wereld hoort. Iedereen kan zien dat verdedigers als Vincent Kompany, Thiago Silva, Sergio Ramos en Giorgio Chiellini een stap verder zijn dan onze Per. Zij zijn het complete plaatje. Snel, kopsterk, opbouwend sterk, fantastische positionering en meedogenloos.

Echter is het kennen van je zwaktes ook een enorm goede eigenschap. Mertesacker weet van zichzelf dat hij niet de snelste is, en dat hij opbouwend niet geweldig is. Dit is helemaal niet erg, en als je dit van jezelf weet dan kun je daar aan werken. Dit heeft Mertesacker gedaan, en dat is terug te zien op het veld. Hij stapt alleen in wanneer hij zeker weet dat hij de bal heeft, waardoor er geen gaten vallen in de verdediging die hij met zijn beperkte snelheid niet kan dichtlopen. Ook laat hij de sprintduels met snelle spelers, wanneer mogelijk, over aan Koscielny, die ontzettend snel is. Ook zijn beperkte opbouwende kwaliteiten compenseert hij uitstekend, door de bal meteen in te leveren bij de middenvelders of backs van Arsenal. Wanneer dit niet gaat, zal Mertesacker niet twijfelen en krijgt de bal een peer naar voren.

Verder is Mertesacker een van de beste koppers die er in de Premier league rondloopt, is zijn positionering van wereldklasse niveau en is hij, mede door zijn Duitse bloed, ongelooflijk meedogenloos. Als er een één tegen één duel komt tussen Mertesacker en een speler van de tegenstander, straalt Mertesacker gewoon uit: het interesseert me niet hoe ik het doe, maar jij komt er niet langs. Het ultieme voorbeeld hiervan is misschien wel de zogenaamde rug-tackle van Mertesacker tegen West Bromwich Albion. Het is even improviseren en het ziet er misschien een beetje raar uit, maar het werkt en dat is het enige dat telt voor Mertesacker.

Per Mertesacker zou je als perfecte voorbeeld kunnen pakken om het verschil tussen de Eredivisie en de Premier league aan te tonen. Mertesacker, een beperkte voetballer zonder snelheid, maar met fantastische verdedigende kwaliteiten. Hij is bij Arsenal inmiddels uitgegroeid tot een cultheld en is een van de meest gewaardeerde krachten. In Nederland zou een type Mertesacker door het hele land worden uitgekotst. Wat is de Duitse mentaliteit toch schitterend: Keihard werken, je stinkende best doen, en dan zie je wel waar je staat…