De kleine generaal gaat de boot in

30 april 2012, Dick Advocaat keert verrassend terug als nieuwe trainer van PSV. Waar hij eerder nog aangaf te stoppen als clubcoach, besluit Advocaat terug te keren bij PSV, waar hij in 1997 nog de titel mee won. Om het honderdjarig bestaan van de club extra kleur te geven werd dus gekozen voor zekerheid en ervaring in plaats van de nog onervaren Philip Cocu. Na een voortreffelijk begin met de winst van de Johan Cruijff Schaal zagen de meeste supporters PSV als de titelfavoriet. Niet geheel onterecht, want PSV was een paar maatjes te groot in de ArenA. Van al die titelaspiraties kwam uiteindelijk niks van terecht. De club uit Eindhoven moest het uiteindelijk doen met slechts plaats twee. Om het seizoen toch nog een stijl af te sluiten moest gewonnen worden van AZ in de bekerfinale, maar ook die wedstrijd ging verloren. Advocaat besloot direct om er een punt achter te zetten en PSV na één jaar alweer te verlaten.

Er is het afgelopen seizoen veel gesproken over het gebrek aan kwaliteit binnen de selectie en het bestuur. Er zouden verkeerde aankopen zijn gedaan, waar overigens wel een kern van waarheid inzit. Luciano Narsingh is een prima speler, maar het type dat we nodig hadden staat twee linies naar achteren. Bovendien bleken sommige spelers niet aan bepaalde verwachtingen te kunnen voldoen, dat kunnen de meeste mensen zelf wel invullen. Toch is het duidelijk dat niet alleen deze factoren het mislopen van de titel hebben veroorzaakt. Advocaat is de eindverantwoordelijke, maar als je het mij vraagt ook de hoofdverantwoordelijke voor het mislopen van de titel.

Als eerste is duidelijk dat de spelers van PSV, in tegenstelling tot de meeste clubs, totaal geen stappen gemaakt hebben gedurende het seizoen. Altijd deden zich weer dezelfde problemen voor. Vanaf het begin liet Advocaat al doorschemeren de verdediging als achilleshiel van PSV te zien. In plaats van vertrouwen te houden in zijn elftal kwam hij wekelijks aanzetten met een nieuwe verdediging. Constant was het switchen tussen Wilfred Bouma, Marcelo, Zanka, en Timothy Derijck. De druk werd zo hoog bij de verdedigers dat grove fouten het gevolg waren. Een wisseling was het gevolg en dit werd een vicieuze cirkel, met gespannen verdedigers.

Tot overmaat van ramp besloot Advocaat ook nog maar zijn keeper Tyton te vervangen voor Boy Waterman, de keeper die alleen in jongere jaren indruk had gemaakt. Waterman zou rustiger zijn in de goal en kon bovendien beter communiceren met de verdedigers. Tyton werd daarmee dus het slachtoffer van de beperkte verdediging. Tyton, de Pool die met zijn geweldige reflex PSV vaak op de been hield moest de middelmatige Waterman voorrang geven als sluitpost, die op zijn beurt geen punten kon pakken voor PSV dit seizoen.

De wisselvalligheid, waar PSV de afgelopen jaren aan ten onder ging, kreeg ook Advocaat er niet uit. Het lukte Advocaat niet om er een hecht team van te maken. In wedstrijden waarin alles naar wens verliep liepen en drie punten gepakt werden zag je de spelers genieten, maar in de mindere wedstrijden waar de driepunten net zo nodig waren stonden de spelers er niet voor elkaar. Meerdere keren uitte spelers hun frustratie af op het andere team, waardoor PSV nog even extra onder de loep werd gelegd. Het wangedrag en het gebrek aan discipline buiten het veld hebben de spelers uiteindelijk meegenomen het veld op en dat is toch opmerkelijk te noemen. De Hagenaar die discipline, organisatie en het nakomen van afspraken voor alles plaatst, liet het allemaal lopen en besteedde er niet te veel aandacht.

De bekende Robben-Bosvelt wissel had hij blijkbaar nog niet van geleerd. Waar PSV met 0-1 voorstond in de Kuip, haalde hij Tim Matavz naar de kant om Orlando Engelaar in te laten vallen. Engelaar had totaal geen wedstrijdritme en door de verdedigende instelling ging PSV in de Kuip ten onder. Daarnaast wisselde Advocaat Dries Mertens en consorten vaak pas laat, waardoor Memphis Depay en Jurgen Locadia amper minuten kregen. De jeugd was iets waar de volgende trainer zich mee bezig moest gaan houden, liet hij zich wel eens ontvallen.

Uiteindelijk mag Advocaat nog in zijn handjes knijpen met het behalen van de tweede plaats nadat Feyenoord en Vitesse moesten afhaken. Tweede was ook het hoogst haalbare met deze selectie, aldus Advocaat. Ook hier legt hij de schuld in de eerste plaats niet bij zichzelf, maar bij de selectie. Natuurlijk heeft ook Brands een aandeel in het mislukte seizoen. Verkeerde aankopen voor overbodige posities en een slecht beleid waren de verantwoordelijkheid van de technisch directeur. Echter had Dick gewoon de middelen om kampioen te worden, want in het begin speelde PSV gewoon het beste voetbal van Nederland.

Dick zal nog een laatste klus tegemoet gaan als hij het voor het zeggen heeft. Bondscoach van een team met uitzicht op het WK volgende zomer heeft daarbij zijn voorkeur. Ik hoop voor hemzelf dat hij zijn doelstellingen enigszins matigt, om teleurstellingen te voorkomen. Wel wens ik hem ontzettend veel plezier en succes toe, want mijn sympathie voor Advocaat is er het afgelopen jaar niet minder op geworden. Ik vind het fijn om clubmensen terug te zien bij mijn favoriete team. Het is jammer dat Advocaat al vanaf december op zag tegen de retourtjes Den Haag-Eindhoven. Ik denk dat van onderschatting nooit sprake is geweest; verkeerd inschatten staat symbool voor zijn seizoen bij PSV. Philip Cocu, de kroonprins van PSV, neemt de taken over. Laten we hopen dat Cocu korte metten maakt met incidenten en een slechte mentaliteit. Bovendien zou het mooi zijn als hij een goede verdediging krijgt. Cocu: Succes! Advocaat: Het ga je goed!

Speciaal bedankje gaat uit naar StevenL18, die het stuk mede mogelijk gemaakt heeft!