Geschiedenis die vergeten is
Het was een mooie dag. De zon scheen en je kon de vogels horen fluiten. Hij voelde hoe de wind zachtjes verkoelende lucht in zijn gezicht blies. Terwijl hij zijn neus ophaalde om de geur van zijn bos bloemen te ruiken die hij in zijn linkerhand stevig vasthield liep hij, ondersteund door zijn wandelstok, in stilte naar zijn graf. Toen hij voor het graf stond keek hij even om zich heen. Er was niemand anders die bij het graf was stil blijven staan. Langzaam boog de man met veel moeite voorover en legde de bloemen op zijn graf. Terwijl de man hoorde hoe de wind de bladeren van de bomen op de begraafplaats liet ritselen, dacht hij: ‘Ik ben je niet vergeten mijn oude vriend’.
Hij stond weer op en nam plaats op een bankje dat heel toevallig tegenover zijn graf was neergezet. Met één hand ritste hij zijn jas open, met zijn andere hand haalde hij een brief uit de binnenzak van zijn jas. Hij staarde eventjes voor zich uit en vouwde de brief open. Boven aan het begin van de brief stond ‘Mijn eerbetoon’. En op een fluisterende toon, alsof niemand hem mocht horen begon hij de brief voor te lezen.
“Mijn beste vriend Toon. Het verdriet wat ik heb gekregen sinds jij ons hebt verlaten is niet te beschrijven. Het gat wat jij hebt achtergelaten is niet in te vullen en zal altijd leeg blijven. 15 oktober 2005, de dag dat jij ons verliet, zal altijd een zwarte dag in de geschiedenis zijn. Jij was mijn beste vriend en ik vind het nog steeds moeilijk te geloven dat jij niet meer onder ons bent.” Na deze woorden voelde de man hoe een traan over zijn wang rolde. Verschrikt keek hij op toen hij uit het niets de klokken hoorden luiden van de kerk. Met betraande ogen keek hij naar de brief en zei hij zachtjes : “Ik herinner het me nog goed. Hoe jij als broekie van negentien jaar op het veld kwam. Als jouw club de ‘Stormvogels’ je niet had laten debuteren tegen PSV hadden we nooit geweten hoe goed je later zou worden als een linksbuiten. Gelukkig waren jou prestaties niet onopgemerkt gebleven. Niet iedere speler kon scoren tegen Sjakie Run, de toenmalige rechtsback van het Nederlands elftal. HFC Haarlem had je zien spelen en nam je over.” Hij haalde even adem en keek naar het graf. Met een kleine glimlach op zijn gezicht ging hij verder en zei: “Hoe jij die wedstrijd speelde was bijna niet te geloven. Je scoorde zes keer tegen Hermes DVS..”
“..jammer genoeg was het lot je niet gunstig gezind. De oorlog van 1939 gooide roet in je zo veelbelovende carrière. Ik snap dat je was gevlucht, maar het had je bijna je leven gekost. Als dat Engelse schip niet langs Noord-Frankrijk was gevaren was je nooit in Londen gekomen. Ik was zo blij voor jou toen de bondscoach je had geselecteerd voor de interland tegen België op 15 januari 1944. Blijkbaar waren jouw prestaties niet vergeten.” De man stopte even met praten. Hij pakte uit zijn jaszak een pepermuntrol en peuterde er een pepermuntje uit. Terwijl hij op zijn pepermunt beet hoorde hij het gekraak in zijn mond. Hij slikte even en ging weer verder.
Nu op een luidere stem, alsof hij wilde dat omstanders hem zouden horen praten zei hij: “Je speelde alweer grandioos. En het geluk was weer aan jouw zijde. Sir Alexander de vicevoorzitter van Chelsea vond ook net als ik, dat je geweldig speelde. Hij belde die dag nog met zijn club Chelsea of je naar Stamford Bridge mocht komen. In februari 1944 debuteerde je voor Chelsea, je speelde drie wedstrijden voor Chelsea en scoorde zelfs drie keer. Alleen omdat jouw commandant van toen een beroep deed op jouw om voor je vaderland te vechten was je helaas genoodzaakt een langdurig contract af te slaan bij Chelsea. Ondanks dat, heb je wel als eerste buitenlander én Nederlander gescoord in de Engelse Premier League. Dat is best bijzonder, helaas zullen weinig mensen zich dit herinneren”. De man stond langzaam op en pakte zijn wandelstok. Hij liep naar het graf en bleef daar stilstaan. Het weer was omgeslagen en hij voelde hoe druppels regen in zijn gezicht spatten. Hij stopte zijn brief weg en zei: “Ik weet de rest wel uit mijn hoofd. Jouw bijnaam heb je verdiend. Toon met de ‘vuile knieën’, werd je genoemd. Je werkte zo hard voor je team, elke centimeter, elke seconde gaf je alles wat je had”.
Hij slaakte een diepe zucht, ritste zijn jas weer dicht en keek naar het graf. Het was deels verwaarloosd. Het onkruid liep bijna over zijn naam heen en de bovenkant was wit met zwart van de vogelpoep. Nu met volle trots keek hij omhoog. Hij voelde hoe regen neerkwam op zijn gezicht. “Jij hebt nooit de aandacht gekregen die spelers als Johan Cruijf of Marco van Basten wel kregen. Jij hebt de voetbalwereld eigenlijk via de achterdeur verlaten.” Na dit gezegd te hebben draaide de man zich om en liep met verdriet terug naar de ingang van de begraafplaats. Onderweg kwam hij nog wat mensen tegen en hij groette hen door beleefd een klein knikje met zijn hoofd te geven. Eenmaal in de kerk, liep hij door de gang helemaal naar voren. Hij stak een kleine kaars aan. In stilte liep hij naar de voorste bank van de kerk en aanschouwde hij de kunstwerken.
Zonder wat te zeggen boog hij zich voorover en begon hij te bidden. Te bidden naar God voor steun, steun om zijn verdriet om zijn verloren vriend te verzachten. Tranen rolden over zijn wangen. ‘Jij bent de enige man die ik heb gekend, die vrede heeft gevonden in een tijd van oorlog. Ik hoop dat wij elkaar snel zullen weerzien mijn vriend.’ En met deze woorden in gedachten wachtte hij tot het koor zou gaan zingen.
Antonie Toon Effern is 91 jaar geworden.
Op zoek naar een nieuwe carrièrekans? Laat je omscholen tot servicemonteur!
Meer nieuws
Van Russische connecties tot ruzie met Amerikanen: de teloorgang van Vitesse
Haaland zit niet eens op de bank bij FA Cup-kraker Manchester City - Chelsea
‘Barcelona zet na tien jaar in op hereniging ter waarde van 60 miljoen euro’
Leipzig dankt Openda en zet stap naar de Champions League; Weghorst trefzeker
Geloof het of niet: Braziliaan Endrick onthult ‘relatiecontract’ met clausules
Ian Maatsen laat Chelsea en Dortmund weten waar hij na de zomer wil voetballen
Meer sportnieuws
Mooi Stukje 
Met plezier de preview gelezen
5sterren, alleen al voor de manier waarop je het brengt.
Heel erg leuk stuk over een voetballer die mij werkelijk niks zegt, ik vind jou stukken echt zeer leuk om te lezen en kijk uit naar je volgende!
Je stuk is weer zeer leuk, zoals tot nu toe velen. Je spelling is nu ook beter. Opnieuw vind ik het leuk dat je pas aan het eind zegt over wie het gaat, aangezien je dan door blijft lezen. Je wil er namelijk achterkomen over wie het gaat. Tenslotte vind ik het leuk dat je veel schrijft over spelers van 'vroeger'. Velen weten minder van deze spelers en daarom zijn deze stukken ook nog informatief. Prima stuk en ga vooral zo door!
5 sterren.
Oo prachtig stuk en heb je erover nagedacht scrijfer worden :
5 Sterren man
Ook hier zijn eigenlijk geen woorden of uitleg voor nodig.
Je beschrijft iemand die voor mij totaal onbekend is, maar je brengt het op een mooie schrijfmanier.
Ga zo door!
Je schrijfstijl is echt heel erg goed. Een erg mooi eerbetoon aan voor mij een onbekende speler, maar je beschrijft het weer mooi. Ik ben benieuwd of je de man, die het graf bezoekt hebt verzonnen, want je beschrijft hem echt heel erg mooi. Opnieuw puik werk.
Ge-fucking-weldig. Echt Zola, ik durf je nu echt 1 van de beste clubexperts van VZ te noemen. Heerlijk stuk weer, doormiddel van je woorden zie ik de beelden al voor me, hij die voor het graf staat en een verhaal verteld. Heb nooit over de beste man gehoord, maar wel heerlijk om te weten dat de 1e buitenlander & Nederlander bij Chelsea heeft gespeeld. Ga echt door Zola.
Heel leuk geschreven, vind vooral de stukken hoe je beschrijft hoe de oude man op het kerkhof is vrij indrukwekkend. De stukjes die hij voorleest over het voetbal vind ik iets minder van kwaliteit, maar afijn, ik geef 5 sterren.
Ja ik zie wat je bedoelt. Het probleem eigenlijk is dat als ik een situatie schets over spelers die gestopt zijn of in dit geval overleden zijn, het voor mij als schrijver moeilijk is te beschrijven hoe die persoon was in zijn karakter en als voetballer, vooral omdat ik die namelijk zelf niet heb meegemaakt. Dus ik moet dan schrijven vanuit een persoon die in dit geval een vriend was van deze speler, hoe hij het had ervaren. Maar dat is moeilijk, tenminste daar heb ik moeite mee
Je zal merken dat als ik een CE schrijf over een speler die ik zelf heb meegemaakt het veel makkelijker is voor mij om in zo'n situatie van die stukjes vol met ''informatie'' het t beschrijven is.
Toch bedankt voor de kritiek en 5 sterren
Ja, uitmuntend kun je dat natuurlijk niet beschrijven. Woorden kunnen gevoelens ook niet tot op 100% beschrijven.
Het gene wat ik misschien miste was een beetje de verheerlijking van zijn overleden vriend. Je doet dit nu al behoorlijk, maar ik heb het graag beetje over de top (mijn voorkeur, kan zijn dat andere dat niet vinden). Ik vind het wel heel bijzonder geschreven en vraag me af hoe je tot dit onderwerp bent gekomen?
Inderdaad, je kan niet voor 100 al je gevoel op papier zetten en dat ook nog overbrengen op de lezers. Maar je kan altijd in de buurt komen denk ik .
Ehm nou ik wist wel van deze speler af. Ik wist ook dat hij een oorlogsveteraan was en dat hij voor Chelsea had gespeeld. Maar toen ik in mijn omgeving ging vragen of ze kennis hadden van deze speler was bijna niemand hiermee bekend. En dat vond ik best wel schandalig, dat iemand eigenlijk in de Engelse Premier League best wel grote geschiedenis heeft geschreven namens Chelsea, de supporters van Chelsea deze spelers niet kende. Dus zo kwam ik op het idee om dit op voetbalzone hem bekend te maken...
Dat is wel een leuk initiatief! Wat mij betreft is het geslaagd.
Als ik kritisch mag zijn heb ik drie puntjes die mij opvielen.
Het eerste is de titel ik houd van titels die krachtig zijn in dit geval zou ik daarvan gemaakt hebben, ''vergeten geschiedenis''.
Punt twee , nu ''met'' een luidere stem ipv op , de uitdrukking met op is ''op luide toon''.
Punt drie ,Nu met volle trots keek hij omhoog. ''vol trots keek hij omhoog'' , zou beter lopen.
Maar trek je er niets van aan, het was een sfeervol stuk en ik kon het in 1 ruk uitlezen.
waren alle Ce's maar zo geschreven dan hoefden we allemaal , alleen maar te mierenn**ken over die kleine details.
Haha, is niet erg. Alle kritiek is welkom. Dan kan ik het meenemen in mijn volgende stuk! Bedankt voor de complimenten
Prachtig stuk, echt.. Hoe jij de situaties en de gevoelens beschrijft in een stuk van slechts 1000 woorden, echt heel knap.
Ik had dan niet verwacht dat het doel van het schrijven was om puur te laten weten dat hij de eerste Nederlandse doelpuntenmaker was in de Premier League maar dat maakt het eigenlijk nog knapper want dat zegt eigenlijk dat je je er echt voor hebt moeten inleven om het stuk over de brief te bedenken.
Leuk stuk, echter heb ik het gevoel alsof ik het al eens eerder heb gelezen..
Is dit nu toeval of niet? deze openingsalinea en met name je vorige CE (mijn nieuwe held) lijken wel heel veel op die van mij (brave hearts, Het vergeten Tricot, Lacrimosa in Turijn)!?
Openingsalinea van mij CE Brave Hearts:
Nog een keer, lang na deze gebeurtenissen, is Neil terug geweest naar de velden van Contalmaison op zoek naar herinneringen. Hij zag slechts hoe de wind een zee van korenhalmen in zachte golvende bewegingen heen en weer wiegde. Op de groene heuvels vochten alleen schaduw en zonnestralen om terrein. Bijen en vlinders voedden zich gezamenlijk met de verse nectar van de kleurige zomerbloemen. In niets kon deze paradijselijke blik over de velden doen denken aan een dodenvallei. Maar wie diep in de grote grijze ogen van deze eenvoudige man zal kijken, ziet het vreselijke verhaal dat in 1914 ergens ver weg in Schotland begon.
Jouw openings alinea:
Het was een mooie dag. De zon scheen en je kon de vogels horen fluiten. Hij voelde hoe de wind zachtjes verkoelende lucht in zijn gezicht blies. Terwijl hij zijn neus ophaalde om de geur van zijn bos bloemen te ruiken die hij in zijn linkerhand stevig vasthield liep hij, ondersteund door zijn wandelstok, in stilte naar zijn graf. Toen hij voor het graf stond keek hij even om zich heen. Er was niemand anders die bij het graf was stil blijven staan. Langzaam boog de man met veel moeite voorover en legde de bloemen op zijn graf. Terwijl de man hoorde hoe de wind de bladeren van de bomen op de begraafplaats liet ritselen, dacht hij: ‘Ik ben je niet vergeten mijn oude vriend’.
Ook bij je vorige CE ''mijn nieuwe held kreeg ik dat idee:
Uit mij CE het vergeten Tricot:
Terwijl ik het Palazzo Madame overstak had ik het gevoel dat ik niet alleen was. De sneeuwjacht was wat verminderd maar nog altijd vielen de witte vlokken gestaag uit de hemel. In een zijstraat gebruikte ik de beschutting van de muur voor het ontbranden van mijn sigaret. De schaduw op de muur die opdoemde in het licht van de lucifer deed mij met een ruk omdraaien, een gedaante kwam snel dichterbij en ik maakte mij klaar voor de confrontatie. Een meter voor mij bleef het staan en vanachter de omslagdoek klonk het: ''kom mee, ik moet je wat laten zien.''
''als je nu wat minder praat en wat harder loopt zijn we er eerder, stuk ongeduld'', haar woorden waren even vinnig als haar passen. Zoekend naar een scherpe reactie verwenste ik haar in stilte en vervolgens ook mijzelf omdat ik mij altijd liet aftroeven door de mondige Italiaanse. Het café zag er van buiten duister uit verlaten uit, we gingen naar binnen en liepen direct door naar de achterkamer. Er zaten zeven mannen in de ruimte die vol hing met Torino-attributen en ik zag Paolo naast de donkere tafel staan. De kaarsverlichting, de kille stenen en het doorleefde hout maakten de kamer sfeervol, maar toch twijfelde ik of ik het sinister of gezellig vond. Het dieprode Torino-tricot lag voor hem op tafel. Paolo begroette mij en wees naar het oude tenue: het tenue van il Tulipano, de man die jij vergat.
Vergeleken met jouw CE mijn nieuwe held:
Lopend door de straten van London in Engeland botste ik tegen andere voetgangers op. Het gevloek in het Engels tegen mij vanwege de onbeschoftheid was duidelijk te horen in de steegjes van London. Lichtelijk geïrriteerd door het feit dat ik verdwaald was, zocht ik vluchtig met mijn ogen naar bekende straatnamen. Uiteindelijk buiten adem dat ik was, was ik gestopt voor een kruispunt bij een stoplicht dat op rood stond. Mijn hoed moest ik stevig vasthouden zodat deze niet zou weg waaien. Kletsnat van de regen stond ik uit te rusten. Terwijl ik tegen een paal aanleunde met 2 tassen stevig tussen mijn benen geklemd, hield ik met één hand in nog steeds mijn hoed vast. Mijn andere hand tilde ik lichtjes op, met een diepe zucht keek ik mijn horloge. “dat ga ik dus nooit meer halen” zei ik in mijzelf.
Terwijl ik omdraaide om terug te keren hield ik mijn tassen boven mijn hoofd om zo mijzelf droog te houden. Toen viel mijn blik op een café. Het zat op de hoek van de straat. Hoewel het verlaten eruit zag, straalde het ook een soort trots uit. Het had iets speciaals. En alsof het café van ijzer was, trok het mij aan als een magneet. Met grote passen liep ik er heen deed ik de deur open en ging ik naar binnen.
Op de achtergrond was zachtjes een Italiaanse operazanger te horen. Ondanks dat het dag was kon het licht van buiten moeilijk doorgang vinden door het raam om het café van binnen te verlichten. Kleine tafeltjes waren verspreid door de knusse ruimte en kaarsen op de tafeltjes zorgden voor extra verlichting. De wand was prachtig versierd met oude foto's van verschillende Engelse iconen voor het voetbal. Steven Gerard, Frank Lampard, David Beckham en zo nog een paar andere indrukwekkende namen. Het was prachtig om te zien en ik dacht bij mijzelf: “Ik moet dit adres straks opschrijven.” Ook hij was afgebeeld. Eén van de beste aanvoerders die Chelsea ooit heeft gekend. Misschien zelfs net iets beter dan John Terry.
Daarna:
Uit mijn CE het vergeten tricot:
Dromerig verhaalde hij over Servaas 'faas' Wilkes, de eerste Nederlandse voetballegende die schitterde bij buitenlandse topclubs.
''hij was jullie dan.''
Gemixedmijn CE il capitano en lacrimosa in Turijn:
''hij was dé absolute leider van het ons grote squadra: il grande Torino
Uit jouw CE mijn nieuwe held
“hij was tussen 1990 en 2001 één van de meest succesvolste aanvoerders van Chelsea…..” Met een dromerige blik in zijn ogen vervolgde hij zijn verhaal over de zo geroemde aanvoerder van Chelsea.
“We hadden hem des
Het leek gewoon wel héél erg op elkaar qua stijl, opbouw en woordkeuze alleen het onderwerp verschild wat. Is dat toevallig? Je hebt er wel een wat andere draai aan gegeven maar het lijkt wel heel erg op elkaar naar mijn idee.
Beste toontje ik heb jouw Ce's niet gelezen behalve van brave hearts....
Maar bovenal ik heb zoals je kan lezen een hele andere woord keuze en ik heb een ander onderwerp en de strekking van mijn verhaal is heel anders.
Daarbij moet je even misschien opzoeken wat bij Dennis Wise op Wikipedia staat. Daar staat dat hij bekend stond om zijn agressieve en strijdvaardige speelstijl. Dus ik vind het jammer dat je mij bijna zit te beschuldigen van plagiaat. De informatie die ik heb haal ik van internet. Daar brei ik dan mijn eigen verhaal aan. Wellicht dat we dezelfde schrijfstijl hebben maar ik heb geen reden om jouw teksten te plakken, kopiëren en dan ook nog eens met de eer te gaan strijken.
Ik heb het natuurlijk niet over Dennis Wise het onderwerp, want dat is juist hetgene dat anders is. Dat is je eigen draai. Maar voor de rest is het duidelijk dat het wel heel erg op elkaar lijkt.
De opbouw van ''mijn nieuwe held'' als geheel en de opbouw van de zinnen is gewoon hetzelfde als in mijn stukken met name ''het vergeten tricot'' . Precies zoals ik zei: Het lijkt net of je uit mijn stuk af en toe een zin weglaat of toevoegt en een hoop zinnen een beetje veranderd.
Overigens is dat bij deze CE beperkt tot de openingsalinea (grote gelijkenis met ''brave Hearts'', voor de rest werk je deze leuk uit met eigen idee), maar de vorige CE is wel heel duidelijk . Aangezien het de tweede keer is behoud ik mij het recht voor dit te noemen (heb ik bij je vorige CE aanvankelijk niet eens gedaan).
Ik kan dus niet geloven dat je alleen brave hearts hebt gelezen, want er zitten in de verhalen veel ideeen, maar vooral zinsopbouw bijvoeglijke naamwoorden enz in ''mijn nieuwe held'' die terugkomen in vooral ''het vergeten tricot maar ook il capitano en Lacrimosa in Turijn van mij. Dan lijkt het er wel heel erg op dat je die niet alleen gelezen hebt maar ook nog eens iets té goed hebt gelezen. Ik wil het nog wel even voor je uitspellen wat nu precies de overeenkomsten zijn maar ik denk dat een geoefend lezer aan de vergelijkingen die ik hiervoor geef genoeg heeft om dit te kunnen constateren...
Hier dan nog beetje extra uitleg:
Wanneer je even wat beter inzoomt op de gelijkenissen tussen ‘’mijn Nieuwe Held’’ en ‘’het vergeten Tricot’’ zul je zien dat mijn veronderstelling niet zo vreemd is, toen ik de opening van ''de geschiedenis die vergeten is'' wederom terug dacht te kennen vond ik dat ik het recht had daar wat van te zeggen.
-ten eerste zijn ‘’mijn Nieuwe Held’’ en ‘’het vergeten Tricot’’ allebei verhalend ipv informatief geschreven. Dat gebeurd op zich al niet al te vaak maar kan natuurlijk voorkomen. Niettemin zou de kans veel kleiner moeten zijn dat het op elkaar lijkt omdat er minder verhalende Ce’s zijn. Niettemin is de opbouw van de verhaal zeer te vergelijken met elkaar.
- allebei lopen ze in de eerste zin door de stad,
-ipv sneeuw regen (rotweer),
-ipv streegje straatje,
-allebei verlaten cafe,
-allebei kaarsen,
-allebei knusse ruimte,
-allebei muren volgehangen met allebei club portretten,
-man dromige vertellend enz enz
-En dan heb ik nog lang niet alles benoemd en vergeleken
- En alles ook n og eens in de zelfde volgorde en soms letterlijk dezelfde woorden. Als je die gelijkenis in de opbouw mist dan weet ik het ook niet meer... Als je een verhaal schrijft zit de moeilijkheid hem in de opbouw, de uitwerking is zo eenvoudig als wat.
-ook bv uit ''lacrimosa in turijn'' 3e alinea-begin:
waarbij haar blik op de foto blijft rusten. ‘’ah, Toro-tifosi, glimlacht ze, wacht, ik ga Paolo even halen, hij zal het leuk vinden’’. Eigenaar Paolo komt aangeschuifeld,...
-vergelijk met ''mijn nieuwe held'' 4e alinea begin:
Na een tijdje naar de foto gestaard te hebben schrok ik op van stem: “Ah je bent een liefhebber”. Ik draaide mij hoofd om en zag dat een man mij met een kleine lach aankeek.
-ook bv uit ''lacrimosa in turijn'' 2 na laatste alinea-begin:
De oude man leidt ons naar de andere hoek van het restaurant waar een enorme zwart-wit foto de muur bedekt...zachtjes vervolgt Paolo zijn verhaal...
-vergelijk dit met ''mijn nieuwe held'' 2 na laatste alinea-begin:
Hij was opgestaan en naar de balie gelopen. Na wat gerommel gehoord te hebben kwam hij terug met een boek. Vol trots ging liet hij nu foto’s zien en ging hij verder met zijn verhaal
Ergens geloof ik nog best dat je het niet heel bewust hebt zitten overpennen maar dan heb je onbewust toch de gehele opbouw en verhaalstijl overgenomen want je gebruikt soms letterlijk dezelfde woorden en gebeurtenissen, bovendien gebruik je ze precies in dezelfde volgorde, en dat hoort gewoon niet.. Maar je moet niet zeggen dat je ''het vergeten tricot'' niet gelezen hebt, dat is niet netjes. Maar goed iedereen kan een foutje maken, heb ik ook wel eens gedaan, dus het zij je vergeven. (overigens werk je het daarna best leuk uit vind ik maar zoals ik al zei, ik behoud mij het recht voor dit te noemen)
Die vergelijkingen zijn het zelfde als zeggen dat FC Bal op het dak en Barcelona van dezelfde kwaliteit zijn.
Afca_recordkampioenen
Ik zet ze naast elkaar en zeg erbij dat de lezers zelf hun oordeel mogen geven. Dat doe jij dus en jij ziet geen vergelijking, prima...., ik wel
De overeenkomsten zijn treffend. Na de eerste paar regels van zijn vorige CE gelezen te hebben, dacht ik direct aan de Ce's van toontje99.
Ik zou het echter geen plagiaat noemen maar inspiratie.
Goed inspiratie, mij best....
Maar wel behoud ik mij het recht voor om op de gelijkenissen te wijzen en hier naar te vragen... Kijk, de wereld vergaat geenszins, maar wanneer ik er naar vraag zou het wel prettig zijn wanneer hij zijn ''inspiratie'' toeggeeft, anders vind ik het niet netjes. Zoals ik in de reactie op het antwoord van G.zola al aangeef, ik geloof ook nog dat hij niet helemaal expres heeft gedaan en dat hij het heus zelf wel leuk uitwerkt, maar na twee Ce's vraag ik er naar en dan heb ik graag dat iemand niet liegt.
Daarenboven zij het hem allemaal vergeven, omdat de wereld dus niet vergaat, hij waarschijnlijk geen kwade zin had en uit beschaamdheid ontkent dat hij ooit van die Ce's heeft gehoord in plaats van uitlegt hoe hij er inspiratie van kreeg of iets dergelijks(g.zola begon zelf over plagiaat), dat is allemaal niet handig, geen doodzonde dus idd...
tsja, je kan er ook om gaan zoeken. De stijl lijkt wel op elkaar, maar waarschijnlijk heeft Zola ook jou meersterlijke stukken gelezen en zijn manier van schrijven wat hetzelfde als die van jou gemaakt. Jullie hebben sowieso andere woordkeuzes. Het klinkt misschien vreemd, maar misschien gun je Zola wel niet zo'n stuk, want als je met deze beschuldigingen komt en dan met zulke voorbeelden...
Deze CE is uiteindelijk idd anders uitgewerkt maar het begin lijkt heel wel erg op elkaar.
Het ging mij er met name om dat ik dat bij zijn vorige CE ook al dacht, toen heb ik er niets van gemeld, maar nu ik wederom de vergelijking zag vond ik het niet onterecht om ernaar te vragen.
Als je ziet hoe ''het vergeten Tricot'' lijkt op ''mijn nieuwe held van G.zola kan ik mij niet aan de indruk ontrekken wanneer G.zola stelt dat hij het stuk niet eens gelezen heeft.
Als je denkt dat ik iemand geen goied stuk gun ken je mij niet, lkijk dan maar eens naar mijn zeer positieve reacties bij geweldige Ce-schrijvers als S.l.b. en Sahane.... (bovendien: al had ik rancuneus willen zijn had ik hem wel een slechte beoordeling gegeven, hetgeen ik met liefde achterwege laat)
Wanneer je even wat beter inzoomt op de gelijkenissen tussen ‘’mijn Nieuwe Held’’ en ‘’het vergeten Tricot’’ zul je zien dat mijn veronderstelling niet zo vreemd is, toen ik de opening van ''de geschiedenis die vergeten is'' wederom terug dacht te kennen vond ik dat ik het recht had daar wat van te zeggen.
Ten eerste zijn ‘’mijn Nieuwe Held’’ en ‘’het vergeten Tricot’’ allebei verhalend ipv informatief geschreven. Dat gebeurd op zich al niet al te vaak maar kan natuurlijk voorkomen. Niettemin zou de kans veel kleiner moeten zijn dat het op elkaar lijkt omdat er minder verhalende Ce’s zijn. Niettemin is de opbouw van de verhaal zeer te vergelijken met elkaar.
allebei lopen ze in de eeste zin door de stad, ipv sneeuw regen, ipv streegje straatje, allebei verlaten cafe, allebei lichtjes, allebei knusse ruimte, allebei muren volgehangen met allebei club portretten, man dromige vertellend enz enz En dan heb ik nog lang niet alles benoemd en vergeleken
En alles ook n og eens in de zelfde volgorde. Als je die gelijkenis in de opbouw mist dan weet ik het ook niet meer... Als je een verhaal schrijft zit de moeilijkheid hem in de opbouw, de uitwerking is zo eenvoudig als wat.
Ik vind het ook een beetje simpel dat ik mn mond zou moeten houden over gelijknissen omdat ik dan van jaloersheid woredt bestempeld, terwoijl je vbeel van mij kunt zeggen, maar niet dat ik Ce's niet eigenlijk altijd met een positieve open blik beoordeel. Dat heet monddood maken...
Nou dan geloof ik niet dat G.zola nog nooit het vergeten tricot heeft gelezen zoals hij zegt...
jij hebt natuurlijk ook groot gelijk om het hem te vragen of hij misschien jouw opbouw heeft gebruikt, terecht, als je idd die vergelijkingen ziet. En wat je op het eind ook zegt, 'nou dan geloof ik niet dat G.zola nog nooit het vergeten tricot heeft gelezen zoals hij zegt´ , daar ben ik het ook volkomen met je eens, want het lijkt mij dat iedere clubexpert graag andermans stukken leest, en al helemaal als dit bijna perfecte stukken zijn.
Maar hij heeft gewoon verschillende stijlen ´geexperimenteerd´ waarschijnlijk en hij vind/vond deze stijl mooi bij zijn schrijfstijl. En dan helemaal na de complimenten op zijn vorige Ce,die ook goed was, heeft hij gedacht: Deze stijl vinden mensen leuk om te lezen en ik vind het prettig te schrijven, dus waaarom niet nog zo'n stuk?
Mijn complimenten aan jou trouwens, Toontje, want je gaf een erg goede reactie. Je eerste (vd 3) leek me een beetje 'mierenneukerij'
Maar zoals je het in jouw laatste reactie laat zien kan ik me wel wat voorstellen bij jouw vraagtekens.
Prachtige Ce
Je schrijft al je Ce's zo dat je het gewoon voor je ziet in je hoofd.
Ook lopen de zinnen lekker op elkaar over.
Het enigste wat ik kan doen is 5 sterren geven na dit bijzonder verhaal
Hele mooie Ce, je hebt een aparte schrijfstijl en ik heb weer wat geleerd.
5 sterren
Mooi CE , met veel plezier gelezen trouwens. Ga zo door!
Heel erg hinderlijk, dat je het continu hebt over zijn graf. Dat zou duiden op dat de bezoeker in dat graf ligt, wat dus duidelijk niet het geval is.
Daarnaast nog wat schoonheidsfoutjes.. De Premier League bestond toen natuurlijk nog niet.
Een beroep deed op jouw--> Een beroep deed op jou
En zo zijn er nog wel meer.
Qua inhoud een leuk verhaal, maar zo'n verhaal zou op een klein foutje na foutloos moeten zijn.
Goed stuk Zola, leuk om te lezen.
Als ik het pleidooi van Toontje zo lees kan ik hem wel gelijk geven.
Maar aangezien Toontje gezien wordt als één van de betere schrijvers snap ik dat je deels zijn stijl overneemt. Ik bedoel iedereen wil als voetballer natuurlijk Ronaldo en Messi nadoen.
Niks ten nadele van jou hoor Zola. Ik denk dat Toontje zijn punt heeft gemaakt en een duidelijke argumentatie erbij heeft gegeven, misschien kun je volgende keer er een beetje op letten.
Maar ga vooral door met verhalen over (bijna) vergeten voetballers.
moooi stuk man