Captain Awesome

Ik kijk een serie op tv. Omdat we hier op een voetbalsite zitten zal ik jullie deze hilarische serie (genaamd Chuck) niet aanprijzen. Ik ga dus niets vertellen over de leuke actie, de grappige momenten en de mooie vrouwen die er in voorkomen. Nee, ik wil alleen een karakter van de serie eruit halen: Captain Awesome genaamd.

Awesome betekent indrukwekkend en deze Captain Awesome is ook daadwerkelijk een indrukwekkend persoon. Hij belichaamt de droge droom van veel vrouwen. Hij is natuurlijk knap en gespierd, sportief en echt mannelijk. Als dokter zijnde is hij ook maatschappelijk betrokken, als echtgenoot en vader is hij zeer lief, attent en sociaal. Zo kijkend naar deze serie en hem als persoon, moest ik opeens aan een voetballer denken die ik indrukwekkend vind: ‘il capitano’.

In 1973 zag Javier Adelmar Zanetti het levenslicht in Argentinië en in 1995 vertrok hij naar Internazionale. Ik heb niet echt helden of idolen, maar zou ik er een hebben, dan hij! Het is makkelijk om niet aan hem te denken als het gaat over topvoetballers, want spelers zoals hij worden snel vergeten. Hij is niet spectaculair, maar degelijk. Javier Zanetti, de stille motor.

In de voetbalwereld wordt wel eens de term ‘een jongensboek’ gebruikt als een jonge speler in korte tijd veel bereikt. Je zou het ook ‘een verhaaltje voor het slapen gaan’ kunnen noemen. Bijvoorbeeld het verhaal van Neymar: Twee maanden geleden had 99% van de wereld waarschijnlijk nog niet van hem gehoord, maar nu kent de hele voetbalwereld hem en moet hij spelen bij Barcelona of Real Madrid. Het zijn leuke vluchtige verhaaltjes, die over twee maanden weer vergeten zijn. Het verhaal van Zanetti is echter als een goed boek, dat je ’s avonds niet weg kunt leggen en uiteindelijk teleurgesteld bent als het boek gesloten is en het verhaal is afgelopen.

Ik heb eigenlijk niks met Argentinië of Argentijnen en al helemaal niet met Argentijnse verdedigers. Van huis uit heb ik meegekregen dat dit normaal gesproken de grootste boeven zijn die er op het voetbalveld rondlopen. Het indrukwekkende aan Zanetti is echter dat het een echte heer is op het veld. Hij heeft bijvoorbeeld in deze eeuw nog nooit een rode kaart gekregen. Hij is er de persoon niet naar om harde overtredingen te maken, hij probeert situaties zoveel mogelijk op een sportieve manier op te lossen. Zijn ongekende fitheid en zijn indrukwekkende sportiviteit maken hem voor mij speciaal. Je hebt van die ploegen die je een titel of iets anders gunt, omdat er Nederlanders in spelen. Zo had ik het liefst dat Manchester United de Champions League won, omdat Edwin van der Sar er speelde. Hetzelfde gold vorig jaar voor Inter met Wesley Sneijder en was ook van toepassing geweest voor Arjen Robben bij Bayern Munchen. Zanetti is ook een speler voor wie ik een hoge gunfactor heb. Zo was ik afgelopen WK ontsteld en ontstemd toen Diego Maradona als bondscoach Zanetti (en Esteban Cambiasso) niet selecteerde voor het nationale team. Zonder Zanetti mocht Argentinië van mij door de stront zakken.

Een ander aspect van hem, dat tegenwoordig steeds zeldzamer wordt, is clubliefde. De afgelopen weken is er genoeg van doen geweest over de (mogelijke) transfers van bijvoorbeeld Leroy Fer en Georginio Wijnaldum. In mijn optiek moeten zulke spelers niet naar een andere club in Nederland gaan. Hetzelfde geldt in het buitenland voor bijvoorbeeld Fernando Torres, die Liverpool verliet voor Chelsea, en de (mogelijke) transfers van Samir Nasri en Gael Clichy van Arsenal naar een andere Engelse club. Ik ben onbekend met interesse van buitenaf voor Zanetti in de afgelopen jaren en hij heeft het natuurlijk niet slecht bij een internationale topper als Inter, maar zijn hele persoonlijkheid, doen en laten stralen gewoon trouw uit naar zijn club. Ik vind het mooi.

Als laatste aspect van hem wil ik zijn gewoonheid noemen. We kennen allemaal de voetballers die ook echt leven als sterren, met bijpassende auto’s en vrouwen. Voetballers die tot in de late uurtjes de discotheek bezoeken en een beetje neerkijken op de gewone sterveling. Van Zanetti kan ik me ook voorstellen dat hij, net als Captain Awesome in Chuck, gewoon kookt en echt zelf zorgt voor zijn twee kinderen en dat hij een goede en trouwe echtgenoot is voor zijn vrouw. Ik waardeer het dat hij oog heeft voor zijn medemens en daar ook tijd en geld insteekt in liefdadigheidsinitiatieven in Italië en natuurlijk Argentinië.

Ik vind het jammer om te beseffen dat ik bezig ben met het nawoord van het levende boek van Zanetti. Een boek dat een geweldige apotheose kende met het winnen van de Champions League, geen enkele buitenlander die ik het meer gunde dan hem. Mocht er een deel twee komen, als hoofdtrainer van team, dan hoop ik nu al dat hij enorme successen zal halen en bekend zal staan als de tegenovergestelde versie van José Mourinho.

Zanetti: Captain, Awesome and Gentleman.