Waar het allemaal begon

Weinig eten, weinig geld en veel dodelijke ziektes. Het zijn van die dingen waar je in arme landen vaak last van hebt. Brazilië is geen uitzondering, maar ondanks al die ellende blijven die kinderen daar dromen, dromen van een rijker leven. Brazilië staat niet op de lijst van vijftig minst ontwikkelde landen, maar erg veel geld hebben de meeste mensen daar niet. Veel kinderen kunnen niet naar school en blijven soms heel hun leven op de straat wonen. Het heeft dus heel veel nadelen zo'n leven op de straat. Maar waarom komen er zoveel goede voetballers uit Brazilië? Dat komt omdat ze blijven dromen van een beter leven en met het worden van profvoetballers kunnen deze mensen uit de problemen komen. Dromen van een betere toekomst, dromen van een toekomst als profvoetballer!

Voor de kinderen die niet naar school kunnen is hun toekomst eigenlijk al bepaald. Ze blijven arm leven en sterven ook arm, of toch niet? Als je niet op school zit heb je vaak niets te doen en daarom gaan de meeste kinderen ook maar voetballen tot het donker wordt. Hoe ze het uithouden met deze hoeveelheden eten en drinken is mij een raadsel. Een feit is wel dat ze dit doen om uit de zorgen te komen. Deze kinderen kijken natuurlijk ook naar hun idolen. Ronaldo, Ronaldinho en voor sommige misschien nog Pelé of Zico. Allemaal begonnen zij in een arme buurt met het voetballen op straat en kijk wat er nu met ze is gebeurd. Dat is precies wat elke voetballend kind in heel de wereld wil bereiken, het hoogste niveau.

Het verschil tussen de voetballende kinderen in Nederland en Brazilië is dat het in Brazilië hun redding zou zijn en in Nederland kom je (meestal) toch wel goed terecht, of je nou wel of geen profvoetballer wordt. Dit alsmaar voetballen op pleintjes zorgt ervoor dat alle Braziliaanse profvoetballers van dit moment en van vroeger bekend staan/stonden om hun goede techniek. Vier scharen achter elkaar, een akka achter het standbeen of de "rond om de wereld" zijn voor de meeste van deze jonge voetballertjes geen probleem.

Voetballen kunnen deze Brazilianen dus wel, ze moeten alleen het geluk hebben dat ze opvallen bij een scout. Voor de kinderen die wel naar school zit het anders, zij hebben iets minder tijd om te voetballen, maar dat betekend niet dat ze het niet kunnen. Er zijn heel veel voetballers geweest die gewoon naar school gingen. Veel talent gaat vaak verloren omdat de ouder van die kinderen voor de 'veilige' weg willen kiezen en hun kind willen laten studeren. Deze ouders zetten studeren boven voetballen en daardoor zijn er al een paar talenten bijna niet doorgebroken. Kaká is hier een voorbeeld van. Zijn ouders hadden liever gezien dat hij ging studeren, maar de jonge Ricardo was eigenwijs en heeft gekozen voor het voetbal. Het bleek een goede keuze te zijn, maar zo had het ook zomaar kunnen gebeuren dat Kaká nu niet op de voetbalvelden te bewonderen was, maar inplaats daarvan nu nog aan het leren was voor zijn eerstvolgende overhoring.

Brazilië is een land waar voetbal een grote sport is en tot mijn grote verbazing zijn er bijna geen voetbalclubs waar voetballers normale spullen krijgen zoals voetbalschoen, leren ballen en een goed tenue. Hoe kunnen die voetballers dan nog dromen, dromen van een leven als professioneel voetballer, dromen van een rijker leven.

Talent genoeg dus in het land van een ruime 190 miljoen inwoners. Het geluk dat één van die voetballertjes ook daadwerkelijk proef mag komen spelen bij een grote club, dat ik maar voor weinig kinderen weggelegd. Op straat, in de sloppenwijken trappend tegen een stuk leer. Dat is de plek waar het allemaal begon en dat is ook de plek waar het voor sommige ook allemaal eindigt.