Spelend met hart en ziel

Elk team heeft wel behoefte aan een harde werker, een echte werkbij. Als we daarbij voorbeelden moeten noemen, kunnen we wijzen naar Steven Gerrard van Liverpool en Daniele De Rossi van AS Roma. Ook in Turkije, bij Fenerbahçe, loopt er een speler rond die elke wedstrijd voorop in de strijd gaat. Samen met werkpaarden als Emre Belözoglu, Mehmet Topuz en Diego Lugano is Gökhan Gönül een plaag voor elke tegenstander. De vaste rechtsback van de gele kanaries en het nationale elftal heeft sinds zijn komst een razendsnelle ontwikkeling doorgemaakt en lijkt nu klaar te zijn voor een stap hogerop.

Ik noem hem dus een plaag, zoals eerder gezegd. De aanvallend ingestelde back rent, strijdt en vecht als geen ander en zet elke keer zijn hart en ziel in. Het algemene beeld van een doorsnee Turkse voetballer is al bij de meeste bekend. Hij zal spelen en strijden alsof het de laatste wedstrijd in zijn carrière is en weigert zich neer te leggen bij een nederlaag. Gökhan Gönül past gerust bij dit beeld en beschikt naast zijn kwaliteiten ook nog eens over een bescheiden en rustig karakter. Met zijn vlotte acties en zijn sterke verdedigende capaciteiten heeft 'GG77' zich gekroond tot een ware publiekslieveling.

Maar wat is het verhaal achter hem? Via welke wegen heeft deze jongen de Turkse top bereikt en hoe is zijn carriëre tot stand gekomen? Net zoals veel talenten is Gökhan op jonge leeftijd weggekaapt bij een nietszeggende club. De 1,74 meter lange tiener wordt dan nauwlettend in de gaten gehouden door diverse clubs, waaronder topclub Galatasaray. Hij besluit echter te kiezen voor een avontuur bij Gençlerbirligi, die hem laat stallen bij Gençlerbirligi Oftas, het tweede team van de club uit de hoofdstad. Oud-Fenerbahçe gediende Metin Diyadin is in die periode de coach van Oftas en biedt het veelbelovende talent aan bij zijn oude werkgever. Na het zien van de belofte aarzelen de geel-blauwen geen moment en mag Gökhan zich officieel speler van zijn droomclub noemen. Dan gaat alles ineens heel snel...

Gökhan heeft nog niet eens een competitiewedstrijd gespeeld, of hij mag zijn debuut al maken in de Champions League tegen PSV. Met de afwezigheid van eerste keus Önder Turaci zit er niks anders op voor oefenmeester Zico, dan een beroep te doen op de jonge Gökhan. Spelend met rugnummer 77, verbaast de jongeling vriend en vijand door een ruime voldoende te scoren en is vanaf dat moment de nieuwe onbetwiste rechtsback van het elftal. Ook in het nationale elftal groeit hij uit tot een vaste kracht. Het jaar 2008 zit vol met geschenken uit de lucht voor Gökhan. In zijn debuutjaar vecht hij zich al snel in het basisteam en behaalt Fenerbahçe de kwartfinales van de Champions League. Ook mag hij met de nationale trots meedoen aan het Europees Kampioenschap in Oostenrijk en Zwitserland.

Een zwaar seizoen eist echter zijn tol en de vleugelverdediger kan het hele toernooi niet in actie komen door diverse blessures. Een kans om zich in de kijker te spelen bij de Europese elite gaat aan zijn neus voorbij, maar desondanks wordt zijn naam wel even genoemd bij Bayern München en AC Milan. Beide clubs worden het echter niet concreet en Gökhan tekent een nieuwe verbintenis dat hem langer aan zijn club bindt. Voorzitter Aziz Yildirim wil niks horen van de gezegde 'stank voor dank' en verdubbelt, als beloning voor zijn prestaties, het jaarsalaris van de rechtsback.

De Turkse liefhebbers weten al wat voor speler Gökhan Gönül is, maar welk beeld moet de buitenwereld hebben bij deze speler? Gökhan is een speler die puur voor de winst strijdt en niet genoegen neemt met een andere resultaat. Zijn basistaken als back zijn natuurlijk verdedigen en het uitschakelen van zijn directe opponent. Maar als opkomende back aarzelt hij nimmer om zich te bemoeien met de aanval. Gökhan is snel, lenig en bijzonder technisch en dwingt vaak aanvallers van de tegenpartij mee te verdedigen als hij opkomt. Zelfs Galatasaray-aanvaller Arda Turan is wel eens tot de linksback positie teruggedrongen toen Gökhan wel eens opkwam. Mede dankzij deze eigenschappen kunnen we hem gerust plaatsen in het rijtje met Daniel Alves en Maicon.

Heel Turkije heeft gezien wat deze speler in zijn mars heeft. Een back die kan scoren en assists levert is niet voor elke club weggelegd. Fenerbahçe heeft deze geweldenaar voor een koopje weggeplukt uit Ankara en kan nu flinke winst maken met een eventuele verkoop. Onlangs gaf de publiekslieveling aan dat zijn prioriteit bij zijn jeugdliefde zit. "Als er aanbiedingen van buitenaf komen, kijk ik er gerust naar, maar op dit moment ben ik geheel één met Fenerbahçe", aldus Gökhan Gönül. Een landstitel is nog altijd hetgeen wat nog ontbreekt in zijn carriëre. 'GG77' wil dat met de gele kanaries beleven en neemt niet genoeg met de twee supercups die hij al gewonnen heeft met zijn club. Maar wel is het zeker dat deze jongen klaar is voor een Europese topcompetitie. Een subtopper in een sterke competite zou hem niet verkeerd doen en wellicht kan hij zich al mengen bij een echte topclub. Houd hem in de gaten: Gökhan Gönül, een speler die hart en ziel geeft voor elk duel en die al velen harten heeft veroverd.