Chelsea heeft een verschrikkelijke fout gemaakt

De club die al tijden bekend stond om zijn saaie en klinische spel, waarin enkel resultaat telde, leek onder Carlo Ancelotti eindelijk op te leven. Niet alleen was het spel mooi en werd er veel gescoord, maar onder zijn leiding werd er nu ook daadwerkelijk gewonnen met dit aantrekkelijke spel (in tegenstelling tot de periode onder Felipe Scolari). Een wedstrijd van Chelsea was er niet langer één van tegenhouden en counteren, maar juist één van opjagen en domineren.

Uitslagen als 5-0, 6-0 of zelfs 8-0 waren aan de orde van de dag en maarliefst zeven keer werd er met vijf doelpunten verschil of meer gewonnen onder zijn leiding. Het was mooi, attractief, spannend om te zien en deed in mijn ogen een tijd lang niet onder voor het spel van Arsenal. Maar ineens, zo van de ene op de andere dag, veranderde alles. Het Chelsea dat ik nu week na week met lede ogen wat aan zie rommelen, dat ‘wel aardig’ speelt maar geen punten meer pakt, is op geen enkele manier meer het Chelsea dat ik ken van het afgelopen jaar. Van koploper en grootste titelkandidaat zijn ze in korte tijd maarliefst twaalf punten achter geraakt. En dat allemaal door één foute beslissing.

Het ging deze keer niet om het vertrek van een sleutelspeler, een coach of eigenaar, zoals in het voetbal wel eerder een kritiek punt is gebleken. Nee, deze keer was het een beslissing die vooral achter de schermen plaats vond. Eentje die de buitenwereld in principe een week later al weer vergeten zou moeten zijn, waar nooit meer iemand over zou spreken of mee bezig zou zijn, en één waar ik normaalgesproken mijn schouders over had opgehaald. Helaas pakte het in tegenstelling tot wat het Chelsea bestuur (en ik ook) dacht totaal anders uit, met desastreuze gevolgen als resultaat. Misschien heb je het al geraden; de domme beslissing waar ik het over heb is het laten gaan van Ray Wilkins.

Ray Wilkins is een vijftigjarige Engelsman, die oud-speler en aanvoerder van Chelsea is, en sinds de komst van Ancelotti naar Stamford Bridge zijn assistent-coach was. Hij stond voornamelijk bekend als iemand die erg betrokken was bij de spelers en als een soort tussenpersoon tussen Ancelotti en de spelers fungeerde. Na het winnen van de dubbel afgelopen seizoen zei Ancelotti zelfs ‘zonder hem, hadden we helemaal niks kunnen winnen’. Maar toch heerste er binnen de club een beetje het gevoel dat hij te weinig betrokken was bij de trainingen en toch niet ècht iets toevoegde aan de club. Zelfs Ancelotti, ondanks zijn roemende uitspraak, was er niet meer zo overtuigd van dat hij de juiste persoon was en gaf aan opzoek te zijn naar wat ‘vernieuwende ideeën’ in zijn staf. Dus ondanks de winst van de dubbel met hem als assistent, de geweldige periode aan het begin van het huidgie seizoen en de stevige eerste plaats in de premier league, was het op 11 november zo ver: Wilkins werd verteld dat hij geen contract verlenging zou krijgen en dat hij eigenlijk per direct zijn spullen mocht pakken. Een slechtere beslissing had Chelsea niet kunnen maken.

Sinds die beruchte dag won Chelsea nog maar vier van zijn veertien premier league duels en behaalde het van de totaal te behalen 42 punten er slechts zeventien. Door deze beschamende resultaten zijn ze zelfs van de eerste naar de vijfde plaats weg gezakt. En met de FA cup uitschakeling van zaterdag gaat het er alleen maar slechter en slechter uit zien voor de ploeg van Ancelotti, die moet vrezen voor Champions League deelname volgend jaar en zelfs uit moet kijken niet ingehaald te worden door de achtervolgende ploegen. Met het gegeven dat Chelsea nog een loodzwaar programma wacht met wedstrijden tegen Manchester United (tweemaal), Manchester City, Tottenham Hotspur, Newcastle United en het stugge Everton lijkt de vierde plaats wel heel ver weg, gezien het programma van Tottenham aanzienlijk makkelijker is dan dat van Chelsea. Chelsea speelt wel bijna al zijn moeilijke wedstrijden nog thuis, wat normaal gesproken in minimaal een gelijkspel zou resulteren en vaak zelfs winst, maar op dit moment is Chelsea Chelsea niet meer en wordt er ook thuis aan de lopende band punten verspilt.

Ik zie maar één oplossing om dit seizoen nog te redden voor Chelsea, en met redden bedoel ik top vier te eindigen, want laten we realistisch zijn: meer zit er niet in. En die oplossing bestaat niet uit het betalen van astronomische bedragen voor spelers als Torres en Luiz, hoe de club het nu lijkt te proberen, maar eerder uit een hele grote kaart met voorop “SORRY” naar het adres van Ray Wilkins. Het Chelsea bestuur zal zijn trots van zich af moeten zetten en nederig aankloppen bij de beste man, hem vertellen dat ze hem niet zo hadden mogen behandelen en dan maar hopen dat hij het nog een keer wil proberen. Want alleen dan kan Chelsea nog hopen om uit deze zware reeks genoeg punten te behalen. Ik acht de kans klein, héél klein dat het zal gebeuren, maar ik hoop dat het bestuur zo verstandig kan zijn. We need you Ray!