Ik ben er denk ik zo eentje die het voor de rest verpest

Voordat ik met mijn titel het verkeerde beeld schets; ik ben geen hooligan. Tenminste niet zo eentje die met een in mijn broek verstopte fietsketting naar uitwedstrijden gaat. Maar een fanatieke Ajacied ben ik wel. En ik ben bang dat ik, in ieder geval in mijn eigen sociale kring, mede verantwoordelijk ben voor de negatieve naam die de voetbalclub heeft verkregen over de laatste paar jaar. Dat negativisme lees en hoor ik zo ongeveer overal. Als het over Ajax gaat is er tegenwoordig in iedere krant, op ieder televisieprogramma en iedere discussie tussen collega's en/of vrienden wel iemand die wat te zeuren moet hebben over mijn club.

Twentenaren zijn tegenwoordig het ergst. Daar hebben ze met een paar gevonden rode strippenkaarten Arnold Bruggink uit Duitsland gratis kunnen ophalen en vervolgens claimen ze dat ze een cultheld van de club hebben binnen gehaald. In Amsterdam haalden ze eerder Ahmed Hossam Mido terug, krijgen ze bijna nog geld toe en hij wordt samen met Martin Jol uitgelachen. Vanuit Enschede nog het hardst. Met afgrijnzen zag ik Jakhals Erik op televisie de cadeau gegeven doelpunten afdoen met het argument dat zoiets in Amsterdam aan de orde van de dag is en dat we met zijn allen nu de geboorte van een nieuwe topclub hebben meegemaakt. Niets is minder waar, we hebben alleen gezien dat de huidige kampioen nog maar een keer de hand boven het hoofd wordt gehouden omdat ze vorig seizoen zo een bijzondere prestatie hebben neergezet.

Het is voor mij wel duidelijk dat Henk Kesler voordat hij afstand deed van zijn troon al zijn gunsten heeft ingelost om FC Twente nog iets meer te helpen. Vorig seizoen werd er al door boze tongen beweerd dat Kesler "zijn" club FC Twente op allerlei fronten naar de landstitel zou hebben geholpen. Maar zo dom is de voormalig directeur van de KNVB ook weer niet. Vorig jaar heeft FC Twente op bepaalde sleutelmomenten gewoon al veel mazzel gehad. Nee, dit seizoen komt het ultieme plan van Kesler naar voren, door middel van de planning van de duels zo gunstig mogelijk voor Twente te maken, de aanstellingen van officials perfect in te fluisteren en bevriende scheidsrechters toch nog een keer duidelijk te maken wat een unieke prestatie het zou zijn als Twente wederom de landstitel zou pakken.

Alle gekheid op een stokje. De laatste twee alinea's zijn niet echt gevuld met steekhoudende argumenten. Maar dit zijn zo ongeveer wel dingen die ik uitermate fanatiek uitkraam op het moment dat ik een discussie met mede voetbalfans inga. Mocht ik ondanks mijn schitterende gefabriceerde complot-theorieën toch de discussie dreigen te verliezen, val ik terug op het favoriete argument van iedere Ajax-supporter: "Weet jij wel hoeveel Ajax voor het Nederlandse voetbal heeft betekend?", vaak kort gevolgd door "Zag je die badge op de bovenarm tijden de Champions League? Alleen wanneer je echt wat voorstelt als club mag je die opspelden!" Vervolgens zorg ik ervoor dat ik na iedere zin de naam van Johan Cruijff, Marco van Basten, Dennis Bergkamp of Wesley Sneijder laat vallen. Succes gegarandeerd!

Maar juist dit belachelijke verlies van enige realiteitszin wat menig Ajacied met zich meebrengt, is de reden dat men in Nederland Ajax over het algemeen wel een beetje zat is. Want helaas zijn bij Ajax de miljoenenschuld, het wanbeleid, de wisselvallige prestaties en Mido de huidige realiteit. Het is niet alleen mijn paranoia wat ervoor gezorgd heeft dat ik mijn club beter alleen kan kijken. Ik ben ook zeer irritant tijdens live wedstrijden. Laatst keek ik naar het misbaksel van een wedstrijd tegen FC Utrecht in mijn favoriete "koffiewinkel". Ik hoef hopelijk niet uit te leggen dat de vaste bezoekers van deze zaak best lastig te irriteren zijn, maar over het algemeen hangt er een vrij relaxte sfeer.

Als ik de winkel op de betreffende zondagmiddag binnenstap begint de barjuffrouw al te zuchten. Ik krijg op haar aanraden de sterkste "koffie" voor een koopje mee, in de hoop dat ik me dan wat meer gedeisd houdt. Niets is minder waar. Vervolgens had iedereen nog meer pech omdat er een Utrecht-supporter naast mij kwam zitten. Na een uur lang iedereen op zijn zenuwen te hebben gewerkt en de arme Utrechtenaar helemaal de vernieling in te hebben gepraat omdat ik in zijn opmerking "Dit had ik echt niet verwacht!?" te veel sarcasme dacht te horen, voelde de barjuffrouw zich geneigd om in te grijpen. Met de vriendelijke woorden: "We houden allemaal van een beetje fanatisme, maar dit slaat echt alles!" stuurde ze me naar huis.

Langzamerhand zag ik ook wel in dat het zo niet meer kon. Supporters zoals ik zijn verantwoordelijk dat Youp van 't Hek en Raoul Heertje niet meer naar de ArenA gaan en men in het land steeds meer anti-Ajax werd. Ik vond echt dat ik het allemaal niet zo serieus meer moest nemen. Tot vandaag. In één shot op televisie tijdens de wedstrijd Ajax - Heerenveen zag ik dat ik niet alleen stond. De hele wedstrijd was ik al in mijn element; zachtjes meezingend met de bekende stadionliederen, genietend van mooie doelpunten met een eigen gemaakt "bakje koffie" op de bank en daar kwam het sfeervak in beeld. Een paar duizend hossende Ajacieden die de wedstrijd alles behalve objectief benaderden. Ik voelde mij niet meer alleen.

Het maakt mij niet meer uit welke oude koe Voetbal International volgende week weer uit de grachten wil halen of op welke manier de pseudo-Ajacied Jack van Gelder mijn club weer door het slijk wil halen. Ik weet dat er met mij nog talloze fans zijn die ongeveer drie uur in de week de religie van de Godenzonen aanhouden en de matchwinner als verlosser binnenhalen. Kesler en consorten mogen hun best doen, die derde ster komt er. Waarschijnlijk door een prachtige actie van Teemu Tainio wiens voorzet schitterend wordt afgerond door een slim vrijstaande Mido.

Dapp`re strijders fier en koen
Geen club die ons kan evenaren..
Rood en wit word kampioen!