De Duitse Revolutie bereikt Dortmund
Afgelopen seizoen vond er zoals bekend een enorme cultuurshock plaats in het Duitse voetbal. Bayern München zette aan de hand van de Nederlanders Louis van Gaal en Arjen Robben de toon door attractief te voetballen en niet zonder resultaat, zoals we allemaal weten. Bayern München veroverde Duitsland door kampioen te worden en de beker te winnen. Zelfs Europa was bijna een prooi voor de Zuid-Duitsers, ware het niet dan Internazionale in de finale te sterk bleek. Bayern München bleek een voorbeeld te zijn, want enkele maanden later swingde ‘Die Manschaft’ op dezelfde muziek door Zuid-Afrika.
De dans, geleid door Mesut Özil en (niet geheel toevallig) Bayern-revelatie Thomas Müller, eindigde in de halve finale, waar de latere kampioen Spanje de Duitsers vloerde. Toch heeft Duitsland een erg goed gevoel aan het toernooi overgehouden. De hele wereld is getuige geweest van het feit dat Duitsland haar oude, afwachtende, haast laffe tactiek definitief van zich af gegooid heeft en dat ze zich heeft overgegeven aan een nieuwe, frisse generatie die aanvallend voetbal predikt.
De ontwikkeling van het Duitse voetbal valt dit seizoen ook terug te zien in de eigen competitie. Zaterdag was ik één van de 73.600 toeschouwers in het imposante Signal Iduna Park, in de volksmond ook wel bekend als het Westfahlen Stadion, de thuishaven van Ballspiel-Verein Borussia Dormtund. De ploeg ontving de kampioen van 2009, VfL Wolfsburg, tegenwoordig geleid door ex-Twentecoach Steve McClaren. Op voorhand dus al een wedstrijd waarvoor je goed gaat zitten. Wat mij in het programmaboekje opviel (of eigenlijk ook weer niet), waren de te verwachten opstellingen. Beide ploegen zouden waarschijnlijk aantreden in een 4-2-3-1 formatie. Inderdaad, de succesformule van Bayern München en de nationale ploeg was ook in Dortmund en Wolfsburg doorgedrongen.
De wedstrijd begon en vanaf het begin was duidelijk dat BVB er op z’n Duits tegenaan zou gaan. Op een paar kansen in de eerste helft na was Wolfsburg onzichtbaar. Met name in de tweede helft ging Dortmund aan de hand van een controleur (zoals ook Bayern München en Duitsland spelen) swingen. De controleur, genaamd Nuri Sahin, speelde een heerlijke wedstrijd en bekroonde dat met een fantastische goal.
Daarna liep Dortmund op z’n ‘Nieuw Duits’ over Wolfsburg heen. De verdediging (die in de eerste helft een paar keer stond te schutteren) werd door dit systeem uit de wind gehouden, zoals we het op het WK bij Duitsland ook een aantal keer zagen. Ook daar werd de (matige) defensie als het ware beschermd door het middenveld.
Maar wat ik het mooiste aan het nieuwe Duitse voetbal vind is dat ze na een 1-0 of 2-0 gewoon doorvoetballen om proberen nog een doelpuntje te maken. De teller bleef zaterdag helaas voor Die Schwarzgelben steken op twee: de drang naar voren leverde wel spektakel voor de aanwezigen op, omdat Wolfsburg er via Diego nog een keer uit kon komen met een goede kans tot gevolg.
Vandaag voor de buis voor de beladen thuiswedstrijd voor NAC Breda tegen mijn club, Feyenoord. En wat een verschil! Totaal geen aanvalsdrang bij de thuisploeg (!) en twijfel bij Feyenoord. Het tempo lag zo laag dat ik het idee was dat ik in slow motion aan het kijken was. De schroom, die Dortmund er zonder aarzelen vanaf gooide, zat vastgeroest op de voeten van de tweeëntwintig stilstaande spelers op het veld. Het lef ontbrak, waar dat in het Signal Iduna Park in overvloed aanwezig was. De 2-0 zege voor de thuisploeg was totaal onverdiend, maar dat terzijde. De instelling van NAC baarde mij zorgen. Als je voor eigen publiek zo afwachtend, ja, zelfs laf speelt, dan heb je geen respect voor je fans en voor het spel.
Dit geldt trouwens niet alleen voor NAC en Feyenoord, maar voor de meeste Eredivisieclubs. Ze zouden allemaal een keertje verplicht bij Borussia Dortmund moeten gaan kijken. Ze zouden erachter komen dat je beter tien keer een risicovolle pass kan geven waarvan er negen mislukken maar eentje aankomt, dan tien tikkies breed of zelfs terug. Nederland gaat achteruit op voetbalgebied, zowel letterlijk als figuurlijk. Maar er is hoop. De Duitse revolutie heeft Dortmund al bereikt, zal het spoedig de grens oversteken om Nederland te veroveren?
Op zoek naar een nieuwe carrièrekans? Laat je omscholen tot servicemonteur!
Meer nieuws
Valentijn concludeert: ‘De kans op een terugkeer van Kroes is groter geworden’
Hoe gaat het nu met? 10 voormalig transfertargets van Ajax
‘Nacho hakt knoop door en gaat Real Madrid na 22 jaar verlaten’
Verweij onthult: Ajax heeft duidelijk plan met Brian Brobbey komende zomer
Verweij tipt Ajax: ‘Sutalo verkopen voor 15 miljoen en hem kopen voor 5 miljoen’
Casemiro onthult: ‘Ik liep zijn kantoor in en hij begon te huilen’
Meer sportnieuws
Mooi verwoord! Goed stuk & makkelijk te lezen.
Kleine foutjes maar daar erger je je niet aan.
4 sterren
Ten eerste een leuk stuk waarin je de ontwikkeling van het Duitse voetbal goed uitlegt. Het is niet perfect vandaar mijn 4 sterren.
Desondanks vind ik dat je niet terecht je conclusies trekt. Volgens mij is de Nederlandse competitie juist zo aantrekkelijk omdat er aanvallend en gedurfd gevoetbald word, uitzonderingen daargelaten, hoe vaak kom je geen grote uitslagen tegen in het Nederlandse voetbal ? Ook in dit prille seizoen zijn deze uitslagen al voorbij gekomen. Dit komt mede door het verschil in niveau maar grotendeels juist door het risico dat er genomen wordt als men met 2-0 voor staat.
Ook zeg je dat de Nederlandse competitie een Duitse revolutie nodig heeft om de neerwaartse spiraal van het Nederlandse voetbal te doorbreken. Dat terwijl je in je inleiding stelt dat de Duitse competitie aan de hand van het Bayern Munchen van Louis van Gaal en Arjen Robben, Nederlanders, een revolutie is gestart? Ik denk dat Nederland geen invloeden nodig heeft. Zoals altijd zullen wij wel op onze eigen manier met iets nieuws komen.
Tot slot denk ik dat het Nederlandse voetbal, op internationaal gebied, alleen gered kan worden door een wijziging in de regels. Ook ben ik niet bang voor de consequenties als we meer op zijn Duits gaan voetballen, misschien worden we dan wel wereldkampioen?
@tmms:
we kunnen ons natuurlijk afvragen of die doelpuntenregen te danken is aan geweldig voetbal of aan enorm kwaliteitsverschil, waarbij voornamelijk clubs uit de onderkant van de eredivisie enorm slechte verdedigingen hebben waar je met de aanvalslinies van psv, ajax of twente zo doorheen banjert
Ik vond het eerste deel van je column echt fantastisch. hoe je bijvoorbeeld de overgang van de eerste naar de tweede alinea maakte, sprak me erg aan. Daarna zakte je schrijftechnisch wat weg.
Dat je vervolgens Nac heb gezien tegen feyenoord is logischerwijs een afknapper. Het is, als je kijkt naar de selecties, normaal dat het tempo veel lager ligt bij nac en feyenoord. Ben het dan weer wel met je eens dat NAC wel heel laf voetbalde.
Verder nog één puntje van kritiek: Je gebruikt m.i. te veel haakjes in je column, dat leest wat lastig vind ik.
Maar verder een prima column die, zoals ik al eerder zij, een heerlijke opening had!
Een prima stuk... BVB is ook mijn club in Duitsland en heb meerdere wedstrijden gezien. Helaas vanwege financiele perikelen heb ik vorig jaar alleen HSV thuis kunnen zien.
Maar wat een come back van BVB ook, wat een sprankelend spel wordt er veelal gespeeld en vooral, wat een goede supporters.
Het nederlands voetbal wordt vooral gekenmerkt door zwakke verdedigers. Onze verdediging is een lachertje in het buitenland.
Aanvallend voetbal, kan alleen worden gespeeld met een goede verdediging!
Leuk dat er in wordt gegaan op de speelwijze van Dortmund. Sinds Klopp regeert in Dortmund, wordt deze tactiek gehanteerd, met diepe spits (barrios). Veel fans verwachtten dat Klopp dit seizoen zou omschakelen naar een 4-4-2 met vleugelspelers, waarbij Barrios en Lewandowski voor de doelpunten zouden zorgen. Echter wordt er nog steeds met 1 spits gespeeld. De doorslag hiervoor is de enorme creatieve kwaliteiten die zich op het middenveld bevinden. Vanuit een 'doppel-6' kan Sahin doorschuiven naar voren en het spel verdelen. Kagawa speelt als 'nummer 10' en zorgt door zijn onvoorspelbaarheid en snelheid op de eerste meters voor veel spektakel. Daarbij komt dat hij zeer effectief is en zowel zijn medespelers als zichzelf in scoringspositie stelt. De speler met rugnummer 31 dient in de gaten te worden gehouden dit seizoen. Hij luistert naar de naam Mario Götze is 18 jaar oud en zal als aanvallende middenvelder steeds meer van zich laten horen. Bondscoach Löw heeft aangegeven hem op te willen roepen voor 'die Mannschaft'.