Et tu, Edgar?
Als klein jongetje had ik meerdere idolen. Bij een vriendje, die de felbegeerde PlayStation 2 in het bezit had heb ik FIFA 2003 grijs gespeeld. Correctie, hebben we, met z'n drieën FIFA 2003 grijs gespeeld. Mooi gezicht moet dat geweest zijn. Jongetjes van een jaar of zeven, acht in een grijsachtige ruimte. Om beurten met een zwarte stuurknuppel in handen. En dat zo'n drie, vier keer per week. Alle jongetjes waren even profvoetballer en mochten zich eventjes wanen in een mooi stadion als superster van AC Milan, Real Madrid of Arsenal. Iedere keer weer liep het op hetzelfde uit, slaande ruzie. Dan stuurde de moeder ons naar buiten, naar het speelpleintje voor de deur.
Daar begon het pas echt. We gingen de virtuele werkelijkheid najagen. Het blonde jongetje met de mooiste bal mocht het eerst kiezen. Tuurlijk was hij Ronaldo. Ronaldo, de man die toen nog enig aanzien had, de grote ster van Real Madrid, de doelpuntenkoning van FIFA 2003. Dan was er een donkere Surinaamse jongen met een paardenstaart, een vrij lompe voetballer. Natuurlijk was hij Edgar Davids. Zelf was ik Michael Owen, toen nog een bron van angst voor menig verdediger. En maar spelen. Vaak was één van de drie met een open knie afgehaakt. Maakte geen moer uit, dan met z’n tweën. Ronaldo, Owen en Davids hebben wat afgevoetbald op een afgetuigd trapveldje in Slotervaart. Er waren drie manieren van een einde. Ofwel het werd stikdonker en de witte bal was niet meer te zien. Ofwel twee van de drie vedetten was geblesseerd afgehaakt. De laatste optie was de meest voorkomende: slaande ruzie. De dag erop was alles weer goed.
Avond na avond, het was altijd hetzelfde. Op een gegeven moment naar buiten, en maar voetballen. Onlangs liep ik er nog langs. De ovalen koepel en het linkerhekje. Dat waren de doeltjes. Ik moest altijd in de koepel scoren. Hoeveel hebben drie jongetjes nou helemaal nodig om gelukkig te worden? Op een dag kwam ik erachter. Owen was wel leuk, maar wat was er nou stoerder? Een klein mannetje met een grauw kapsel die veel scoorde of een klein mannetje met een zwarte paardenstaart en een bril die heel agressief speelde? Maar er was geen beginnen aan. Ik was niet donker, ik kon Davids niet zijn, omdat er al een donker jongetje was. Tegen wil en dank was ik Liverpool-spits Owen, maar mijn hart klopte voor het leeuwenhart van Edgar de Pitbull.
Ik ben Edgar blijven volgen. Natuurlijk ben ik Edgar blijven volgen. Hoe hij in Barcelona aankwam en zijn team bijna naar de titel schoffelde. Hoe hij in 2004 tegen Tsjechië voor het EK fenomenaal hard de bal op de paal kegelde. Hoe hij in Londen het verlengstuk van Martin Jol was bij Tottenham Hotspur. Maar toen ging het mis. Als ik zondagochtend de herhaling van Match of the Day aanzette, kreeg ik bij Tottenham steeds minder Davids te zien, tot de kleine krachtmens met het karakteristieke kapsel uit was gestorven. Edgar Davids, kinderidool in ruste.
Een vrijdagmiddag in juli, 2006. Tas voor de grote vakantie in de hoek, maar deze keer niet naar het pleintje. Niet dat tienjarigen zich daar te groot voor voelen, maar ik voelde iets. Er stond iets te gebeuren. Er was iets met Edgar. Op het internet stond dat Henk ten Cate, de nieuwe Ajax-trainer, in vergevorderde onderhandeling met Edgar Davids was. Mijn held zou thuiskomen! Op nog geen zeven kilometer van het pleintje zou Edgar Davids gaan voetballen. Die avond werd mij bij het eten gevraagd naar een voorkeur voor een verjaardagscadeau, want ik was een maand later jarig. Ik wist het wel. Ik wilde mijn held zien, ik wilde een seizoenkaart voor Ajax. Niet omdat ik fan was. Niet vanwege Huntelaar of Stam. Nee, vanwege Edgar. Edgar zou komen.
Edgar kwam niet. Niet gelijk. Mijn held kwam niet tot leven. Ik zou hem toch niet zien. Match of the Day liet de paardenstaart niet zien. Af en toe kwam hij héél even in het veld, de meeste zondagochtenden moest ik het doen met een bevestiging dat hij nog leefde doordat zijn naam tussen die van de wisselspelers prijkte. Zo ook die ene zondagochtend in december. Na de uitzending ging ik eens achter de computer zitten. De kop was heel groot, de kop was gerechtigheid. ‘Edgar Davids naar Ajax!’ Nu is het echt. Over Amsterdam hing een grote sluier, een mengeling van optimisme en verwachtingen. Zijn debuut weet ik nog. Het was Ajax tegen Utrecht, en het werd 2-0. Davids speelde vanaf het begin. De gelukzalige houding van het publiek tegenover de terugkeer van Davids verhulde dat hij eigenlijk niet zo geweldig speelde, maar wat gaf het. Een week of twee later haalde hij in De Klassieker in de eerste minuut Danny Buijs neer. Het stadion brak af. Edgar was terug. Dat Ajax geen kampioen werd interesseerde me niet, ik had Edgar gezien. Ik hoefde ook niet een jaar langer een seizoenkaart, ik had Edgar nu gezien. Het was goed.
Een jaar later nam Edgar voorgoed afscheid van het voetbal. Hij had zijn laatste wedstrijd gespeeld en lag uitgeteld op het gras. Ajax had 0-0 gespeeld tegen FC Twente en had zo CL-kwalificatie verspeeld. Het was klaar, mijn held was in ruste. Nu definitief.
Toen ik laatst weer langs het pleintje liep, gingen mijn gedachten terug. Met die twee jongens heb ik geen contact meer. Van de drie helden van toen, van onze idolen, was er niet veel meer over. Ronaldo probeert tevergeefs in Brazilië de kilo’s eraf te werken en is de enige die niet gelooft dat zijn moment geweest is. Soms zie ik beelden van hem. Dat doet pijn. Dan wil ik altijd beelden van het WK 2002 zien, zijn toernooi. Ras-Liverpoolspeler Owen houdt uitgerekend bij aartsrivaal Manchester United de bank warm. Ze hadden een voorbeeld moeten nemen aan Davids. Die jongen had tijdig door dat zijn tijd gekomen was.
Vorige week vrijdag keek ik de VI in en ik geloofde mijn ogen niet. Ik zag Edgar, mijn Edgar. Hij stond in een shirt van Leicester en ging weer voetballen. Ik moest de VI op mijn pleintje gaan lezen, ik kon het niet aan. Michael en Ronaldo waren dom geweest en hadden doorgespeeld, Edgar was wijs en deed ons het niet aan, om onze prachtige middagen een droevig aspect mee te geven. Toen ik hem na de 3-0 nederlaag bij Scunthorpe United op een foto het veld zag afbenen en in zijn gezicht keek, dacht ik slechts één ding. Ook jij, Edgar? Et tu?
Ga jij die Jackpot winnen? Koop dan nu je lot voor de trekking en speel mee!
Meer nieuws
PSV kan ‘half Europa’ aftroeven in strijd om veelbelovend talent van Gent
Van Dijk gaat na totale deceptie in op aanstaande komst van Slot naar Liverpool
John van ’t Schip is zeer verrast door wissel Brian Brobbey: ‘Het is heel gek’
Teun Koopmeiners helpt Atalanta met goal aan plek in finale Coppa Italia
Sprookjeseinde raakt verder uit zicht voor Klopp na zeperd in Merseyside Derby
Blunderende Onana wordt Manchester United niet fataal dankzij Bruno Fernandes
Meer sportnieuws
”hij stond in een shirt van Leicester en ging weer voetballen.”
Leicester??? Dacht dat Davids naar Crystal Palace was gegaan...
Maar wel een geinig stukje
Leuk stukje, leuk verhalend geschreven. Niks voor mensen die vinden dat je van elk stukje iets moet leren.
En dat van Crystal Palaca natuurlijk beetje slordig maar goed.
Kun je nagaan hoe je je genaaid moet voelen als je een seizoenskaart koopt voor bijvoorbeeld Huntelaar of Suarez en ze gaan halverwege het seizoen weg.....
Welk pleintje in Slotervaart was het?
In mijn herinnering bracht de terugkeer van Davids iets onoverwinnelijks terug bij Ajax, omdat die 2e seizoenshelft voortreffelijk verliep. Alleen een ding; Ronaldo heeft een chronische knieblessure, terwijl Owen ook regelmatig zware blessures heeft gekend. Davids is echter zuinig geweest op z'n lichaam en is een ware liefhebber om zelfs in de First Division te gaan spelen.
Allereerst complimenten voor je schrijfstaal. Het leest makkelijk. Toch vind ik het inhoudelijk tegenvallen. Wat is nu je echte boodschap? Dat je een fan bent van Davids?
Er had meer ingezeten maar toch twee sterren voor je aantrekkelijke schrijfstijl
Dat je op tijd moet stoppen, om jezelf en de fans een triest einde van een mooie cariere te besparen.
Ok, het zou misschien nog iets duidelijk naar voren kunnen komen. Of het ligt gewoon aan mij
Verder ben ik het wel volkomen met die boodschap eens. En ik ben het volkomen eens met Siebzehn dat het afscheid van Gio eigenlijk een afscheid is zoals het hoort.
Geloof me, het ligt aan jou. Het is namelijk toch heel duidelijk wat Dutchy probeert te zeggen. Dat punt wordt vooral gemaakt in de laatste alinea's. Anders moet je die nog een keer overlezen.
Best een leuk stukje, vermakelijk om te leven hoe kleine jongens nog zo idolaat kunnen zijn van de grootste spelers. Ik vraag me eigenlijk ook hetzelfde af wat jij je aan het eind afvraagt. Het is nog maar de vraag hoe dit gaat uitpakken.
Grote voetballers die te lang doorgaan of terugkeren uit het niets (zoals Davids doet terwijl zijn kaars al aardig op was de laatste jaren), ik vind het zonde.
Stel je voor dat Zidane de sloffen weer aantrekt en nog een jaartje bij Cannes gaat voetballen, daar geen pepernoot raakt en in de winterstop weer stopt.. Zonde. Een echt mooi afscheid vind ik zoals Gio afscheid nam. Nog drie jaar op een prima niveau meevoetballen bij je eigen club, een goed WK spelen en stoppen voor je niet meer vooruit te branden bent. Prachtig.
Correctie:
Erg goede column sorry voor die 3 sterren!
4* (was mijn bedoeling)
Mooi fictief stukje! ik denk niet dat je echt fan bent van Edgar want dan had je nooit de verkeerde club beschreven in je stukje. Die fout maakt een echte fan niet. Neemt niet af dat het geweldig geschreven is! moraal van het verhaal: Ga niet te lang door met je carrière maar neem waardig afscheid.
en daar ben ik het helemaal mee eens.
Nee, het is echt! Maar een stuk schrijven na 23.00 is gewoon moeilijk, je gaat fouten maken.
Goed stuk, leest wel lekker weg, maar Ehmnummer9 heeft wel gelijk, een echte fan zou die fout niet maken, ondanks de tijd waarop jij je stuk aan het schrijven bent. Ik neem aan dat je het toch wel een paar keer naleest, voordat je het instuurt?
Wel 4 sterren waardig!
Net als wiskundigen nooit een doorrekenfout maken, docenten Nederlands automatisch alles goed spellen en filosofen zich zelf altijd blijven snappen? Ik heb het nagelezen, sterker nog, ik heb het ook nog láten nalezen. Maar iedereen die leest, wat dan ook. Lees VI, lees de Nrc-next, lees Nusport, lees het Parool, lees De Tijd, wat dan ook. Als je goed zoekt staat er altijd wel een fout in. En dat zijn dan nog professionele journalisten van professionele redacties met een professionele eindredactie met de taak fouten eruit te filteren. Dat zijn allemaal betaalde banen. Toch staat er altijd in elk dag/weekblad wel een fout. Ik heb ook een foutje gemaakt, maar dat hoeft toch geen teken te zijn dat ik geen echte fan van Edgar ben?
Oké ik ga altijd van het goede van de mens uit dus ik neem aan dat je een echte fan bent, doet er verder trouwens niets vanaf dat het gewoon een heel goed stukje is. En talent voor schrijven heb je zeker.
oke, oke...je hebt me overtuigd, maar blijf doorgaan kerel. Het is meestal wel een feest om jou stukken te lezen.
Owen is nog steeds niet zo oud als Davids was toen hij stopte en het zou onverstandig geweest zijn om op Owen's leeftijd te stoppen. Kijk naar Van Basten, die heeft ontzettend veel spijt dat hij niet door ging.
Maar ben je het dan niet met me eens dat het een steek in het hart van een voetballiefhebber is om een ooit magnifieke speler als Owen op de bank of tribune te zien zitten?
Uiteraard ben ik dat volkomen met je eens, maar verplaats je eens in Owen. Wat zou jij doen als je 29 bent en dus nog een aantal jaren voor je hebt en een grote club wil je erbij hebben, terwijl je op dat moment bij een degradeert clubje zit?
Ik zou óf stoppen op het moment dat ik niet meer kon brengen wat ik eerst kon, óf lekker zakken vullen ergens ver buiten beeld van de liefhebber in een land met olie en geld.
Dat zeg je nu, maar op het moment dat je in die wereld zit denk je daar heel anders over. Ik merkte het bij mezelf al, ik stopte met voetbal en na een jaar hield ik het niet meer en ging ik weer voeballen..
Het is voor voetballers en zeker prof voetballers heel moeilijk om te stoppen. Ik vind het heel begrijpelijk dat Davids weer begint met voetballen. Ook Ronaldo zijn beslissing snap ik, aangezien hij misschien graag weer in zijn thuisland aan de slag wilde gaan.
Zulke voetballers stoppen niet zomaar even, die willen doorgaan tot hun lichaam het echt niet meer toestaat.
Ik snáp die jongens ook wel, maar het is treurig. Alsof U2 in een zaaltje in Sneek voor twintig man op staat te treden en zelfs die twintig ze nog uitfluiten. Alsof Barack Obama burgemeester van Volendam, Urk of een ander treurig dorp wordt. Als Muhammed Ali die in een bokscentrum in Nijverdal knock-out geslagen wordt door de lokale bakker en amateurbokser. Als Alex Ferguson die ineens trainer wordt bij Almere City en daarmee nog degradeert. Het zijn vakmannen die hun beroep maar wat graat uitvoeren, maar het krijgt gewoon een heel treurig karakter. Het is maar een paar spelers gegeven te stoppen op hun hoogtepunt, maar als je merkt minder te worden is het mooier om dat te accepteren, dan om tegen heug en meug door te spelen.
van basten was volgens mij gestopt omdat hij chronische blessure had opgelopen.. hij had geen keus.
ON: leuk geschreven stuk. maar ik vind het niet echt n sterke column. je beschrijft het goed en je hebt me zover gekregen om je hele column te lezen; wat me bij andere clubexperts zelden lukt. dus dat is zeker een pluspunt. ik denk dat ik je 3 sterren geef. ofnee, toch 4; ben in een goede bui. als verbeterpunt had je je punt wel wat mogen aandikken. het duurde even voordat ik doorhad waar je naartoe ging. op het begin dacht ik 'nee toch, toch niet weer zo'n sentimenteel verhaaltje over iemands jongere jaren, voetbalveldjes en vrienden. het ging gelukkig wel een andere kant op. toch heb je me er wel mee vermaakt, bedankt daarvoor.
edit: oja, als keeper was ik ed de goey en als aanvaller was ik bergkamp of kluivert (ja, negro inside) 
pfff nog een edit.... ik geef je 5 sterren omdat ajax wammes je 4 * wilde geven maar er slechts 3 gaf.. =)
Heerlijk verhaal, en erg herkenbaar, op het pleintje was ik altijd Edwin van der Sar, haha!
Heb genoten, bedankt!
Heerlijk stuk leest lekker weg Davids is ook altijd mijn grote held geweest samen met Seedorf onze ''surinaamse'' helden en dat foutje boeiend kan gebeuren en
@didioni Van Basten had er spijt van dat hij moest stoppen omdat hij iets teveel tackles op zn enkels heeft gehad niet omdat hij op zn 29e! geen zin had ofso.
5*
Zeer leuk stuk, doet me denken aan mijn jonge jaren, op het pleintje waar nu een huis staat. Ik was altijd Nedved! Van jou kan ik echt wat leren!
Jammer van het foutje, dat kan iedereen gebeuren!
5*
Wat is het tegenwoordig met de schrijvers hier op voetbalzone, die ook de hele tijd over de mooie pleintjes, pannenka's en speeltuinen gaan schrijven? Ach ja.. ik heb daar ook aan meegedaan, dus ik zie de lol van het verhaal er wel van in! 
Het stukje die je geschreven hebt is goed, op een bepaalde manier. Ik vind het trouwens raar dat mensen gaan lopen roepen dat je van Davids houdt, maar wel voor de 'verkeerde' club bent. Dus omdat ik Feyenoorder ben, mag ik Suarez niet geweldig vinden, omdat hij voor Ajax speelt? Alsjeblieft, kletskoek! Wij zijn allemaal voetballiefhebbers met een liefde voor het voetbal en voor spelers.
Een fout maakt iedereen, dus dat van Leicester zie ik door de vingers. Alsof een auteur als Harry Mullisch of Adriaan van Dis nou nooit een fout in hun boeken hebben gemaakt!
Het was nooit mijn bedoeling om zo'n stuk te schrijven. Ik vond het na jouw 'speeltuinstukje' bijna heiligschennis om er zelf ook een te schrijven. Als de Toppers die een nummer van Coldplay covert, zoiets kan je gewoon niet doen. Maar toen ik Edgar bij Crystal Palace zag afdruipen moest ik wel, toen was ik helemaal om.
Lfcdutchy,
Je hoeft je helemaal niet schuldig te voelen hoor! Ik vind het alleen maar leuk dat mensen dit gaan hanteren. Ik vind het grappig, humoristisch en ook een beetje nostalgisch eigenlijk.
En btw: de 5 sterren waren volkomen terecht! Punt uit klaar finito!
Schuldig voel ik me totaal niet, maar ik had ,me voorgenomen om niet zo'n stuk te schrijven omdat ik een beetje vond dat we zoiets wel gehad hebben. Maar ik ben blij dat ik het toch gedaan heb!
@ Lfcdutchy
klopt het dat Davids in zijn tijd bij Tottenham Hotspur in elkaar werd geslagen door Robbie Keane (typische Ierse oud boxer) ? Zo ja, kun jij mij daarover wat meer vertellen?
P.s. Van mij krijg jij 4 sterren, het leest makkelijk weg, maar die fout over Crystal Palace kan echt niet.
Ja, het staat overal op internet. Wat er van waar is weet ik niet. Echt niet.
Met plezier gelezen Super
Mooi stuk, vooral de persoonlijke band tussen jou en Davids is leuk beschreven. Ik begrijp precies wat je bedoelt. En je hebt helemaal gelijk. Soms moeten sporters op tijd stoppen om hun eigen legende niet te verpesten. Helaas hebben velen (armstrong, Schumacher, Rocky Balboa 
)dat pas te laat door. Wat is er nou mooier dan stoppen op je hoogtepunt?
Leuk stukje. Ook mooi de brug geslagen tussen het voetballen op het pleintje en het voortijdig moeten stoppen van de vedettes. Erg vermakelijk. 5 sterren verdient!
Heeft het gedeelte van de titel, Et tu, nog enige betrekking op de tekst? De laatste zin (Et tu?) komt naar mijn idee zomaar uit de lucht vallen, want kan geen relatie met Frankrijk bedenken en ook in je verhaal heb je nergens een verwijzing of iets?
''et tu Brute''
Neem aan dat je die zin wel kent? Wereldberoemde uitspraak van Julius Caesar nadat hij door de senaat werd verraden en neergestoken door wel 13 messteken voor het senaatsgebouw in Rome. Onder de verraders was ook Brutus, een vriend die hij beschouwde als een soort van zoon. Brutus stak op een gegeven moment ook in op Caesar waarop Caesar zei ''et tu Brute?'' (ook gij Brutus). De oorsprong is dan ook latijn, niet Frans.
Hij bedoeldt met die uitspraak dus te zeggen dat Davids net als Owen en Ronaldo zijn laatste voetbaldagen gaat slijten op een manier die onwaardig is voor deze eens zo grote sterren. Dutchy vertelde namelijk eerder al over hoe het Owen en Ronaldo is vergaan in het voetbal en in zijn slotalinea verteld hij ineens dat nu ook Davids zijn carriere lijkt af te sluiten op een manier voor zo een voetballer onwaardig. Et tu Davids?
Briljant einde. Inleiding is ook geweldig geschreven en nodigt uit verder te lezen. Ik ben het overigens helemaal eens met je punt. Het is toch zo een sonde om een Davids of een Ronaldo bij zo een lamme club te zien spelen terwijl het ooit wereldvoetballers waren. Davids stond op de voorkant van de Fifa spellen als ster van het toen nog machtige Juventus, nu zit die bij Cristal Palace, alsjeblieft zeg..
Goed man
Leuk stuk. Kan ook niet begrijpen waarom Davids dit doet. Ga dan gewoon in de topklasse spelen ofzo.
Heerlijk stuk, goede schrijfstijl nodigt uit om verder te lezen. Jammer dat er hier en daar wat schoonheidsfoutjes zijn maar niemand is perfect.
Nog wel 1 vraag welke spelers zijn wel op tijd gestopt dan? Ik denk dat het er maar weinig zijn, want de meeste zijn toch liefhebber en willen zo lang mogelijk bezig blijven
Haha Jij kan leuk schrijven voor een jochie van 15.
Serieus je hebt talent en komt erg volwassen over. Het leest zeer relaxed door en is onderhoudend en met een creatieve invalshoek. Persoonlijke ervaringen zijn altijd de beste. Als je de volgende keer weer wat schrijft zal ik proberen het weer lezen.
Overigens zou ik zeggen, laat die jongen lekker voetballen als tie dat leuk vind. Dat moeten we toch kunnen relativeren. Plezier is ook wat. De mythe Davids gaat wel een beetje stuk idd, maar thats live.
Groet.
In mijn ogen lijkt dit stuk mislukt. Je probeert het zoiets als De speeltuin te combineren met ja k weet niet hoe ik het precies moet noemen het begin stukje leest ook niet echt lekker door.
Hoe kan jij nou fan zijn geweest van Edgar Davids? Je hebt namelijk de echte hoogtijdagen van Edgar Davids gemist. Bij zijn eerste periode bij Ajax en vooral bij Juventus was hij magistraal. Daar was hij de baas op het middenveld. Tijdens het WK 1998 vond ik hem de beste van het hele toernooi. Op dat moment was hij een wereldtopper. Op een half jaar bij Barcelona na heeft hij nooit meer dat niveau gehaald. Dat je, ondanks dat je dat allemaal niet bewust heb meegemaakt, jezelf toch een fan noemt van Edgar Davids vind ik opvallend. Daarom weet ik niet goed wat ik ervan moet vinden. Ik vind dat je goed kan schrijven, maar het lijkt wel of je leven nu al compleet is omdat je een keer Edgar heb zien voetballen. Vind ik een beetje overdreven voor iemand van 15. Daarom geef ik 3 sterren.
Kom op zeg.. Er worden nog dagelijks mensen geboren die later fan gaan worden van Picasso of Mozart of Diego Maradona. Als je nu een jaar of achttien bent heb je de hoogtijdagen van Ajax ook nooit meegemaakt. Mogen die mensen zich ook geen fan van Davids noemen? Voetbal is net als kunst of muziek, alles blijft bewaard, zeker nu. Ik was fan van Edgar en heb nog wel meer dromen in mijn leven dan Edgar live zien spelen, maar het was wel één van de dromen die ik als jochie had.
Ik kan me heel goed voorstellen dat deze stap van Davids jou pijndoet. Ikzelf had eenzelfde gevoel bij de terugkeer van Pierre van Hooijdonk in Nederland, eerst bij NAC en later bij mijn Feyenoord. Pi-air was voor mij nog steeds de legende die alle Europese velden onveilig maakte, maar zijn kruit was al lang verschoten, dat deed mij ontzettend pijn destijds. Wat jij beschrijft over Davids zien spelen, was voor mij met Pi-air idem dito. Feyenoord-rkc (2-2) staat nog als de dag van gisteren in mijn geheugen geprent. Ik ging niet voor Dirk Kuyt, Romeo Castelen of Salomon Kalou. Ik kwam die dag voor Pierre. Toen hij inviel, gingen mijn handen automatisch omhoog voor de grootheid, kippenvel zoals ik dat zelden heb meegemaakt.
En dan dat beeld van Pierre na de play-offs tegen Groningen... Uitgeschakeld, ondanks een doelpunt van Pierre uit een (hoe kan het ook anders) vrije trap. Maar zelfs die vrije trap was al een aanslag op mijn bereld van hem. Via de muur, zo had ik het Pierre nooit zien doen... Het besef dat Put Your Hands Up For Pi-air definitief voorbij was, was daar toen ik hem met sjaals omhangen in een halflege Kuip zag staan.
Dit alles heb jij ook verwoord, naar jou held natuurlijk. Daarom vind ik dit zo'n mooi stukje. Ik heb de hele tijd het idee alsof het over Pierre gaat.
Vind het knap dat iemand van mij leeftijd (ik ben zelfs ouder) al zoiets kan schrijven, mijn complimenten.
Oh, en die blunder is je door (in ieder geval) mij vergeven, daarom toch de vijf sterren.
De inleiding verpest het voor mij eigenlijk wel. Een beetje afgezaagd inmiddels. Wel jammer want je kan volgens mij veel beter dan dat. Het vervolg is wel goed, je vertelt het echt uit de ogen van en tienjarige heerlijk om te lezen. Over je standpunt ben ik het niet eens. Voetballer en sporters moeten stoppen als ze dat zelf willen, natuurlijk is stoppen na een WK finale geweldig, maar als je voetbal nog te leuk vind dan moet je gewoon doorgaan. Wat wel frustrerend is, is dat sporters vaak doorgaan op een niveau dat ze niet meer aankunnen. Dat is zonde. Zoals De Cler bij Feyenoord. Daarbij vind ik het leuk dat Davids speels met een play/pay regel speelt. Dat hij het voor het geld doet is wel duidelijk. Verder kunnen comebacks ook succesvol zijn, kijk maar naar Kim Clijsters. Muhammad Ali heeft ook een spectaculaire comeback gemaakt toen in Syrië. Armstrong was een ander geval, hij werd derde in de tour in 2009 maar hij had als doel om te laten zien dat hij het nog kon, niet dat hij wilde winnen. En hij kon het nog. Verder was het natuurlijke geweldige reclame voor Livestrong, misschien is het ook commercieel aantrekkelijk voor Monta als Davids weer gaat voetballen.
Maargoed ik dwaal af van je stukje. De inleiding vind ik zwak, sorry, het vervolg goed. 5 sterren vind ik het niet, maar 4 sterren is denk ik wel geschikt.
Ik vind het knap dat je het 'opmerkt' dat mijn beginalinea zwak is. Het is inderdaad zo dat ik het stuk eerst gemaakt heb en toen de beginalinea. Die vond ik dermate zwak dat ik het stuk bijna voor mezelf had gehouden en weggegooid, maar daar vond ik het te belangrijk voor om dit punt te maken, maar je hebt helemaal gelijk.
Natuurlijk ben ik, als overtuigd liberaal, niet degene die vindt dat mensen iets 'moeten.' Maar het is zo zonde. Vergelijk het met een Picasso met een lelijke vlek erop. Je zou ademloos moeten zijn van de schoonheid, maar het is de vlek die op je netvlies gebrand staat. En dat is zó zonde.
Ik vind de vergelijking een beetje krom. Want één schilderij bepaalt niet de carrière of status van Picasso. Picasso heeft ook minderen schilderijen gemaakt maar toch kennen we allemaal zijn mooie speciale. Een schilderij is één kunstwerk. Net als dat één wedstrijd een kunstwerk is bij wijs van spreke. Een speler scoort, geeft een assist, haalt een bal van de lijn en speelt verder nog de sterren van de hemel, maar dan krijgt hij een rode kaart kantelt te wedstrijd en verliest zijn ploeg alsnog. Dat is vergelijkbaar met een vlek op een Picasso.
Daarbij is voetbal net zoals bijna alle andere sporten iets wat je maar tot een bepaalde leeftijd kan doen. Mondriaan bleef ook schilderen toen hij zijn handen niet stil meer kon houden en tape ging gebruiken om zo zijn vakjes te kleuren. Maar als sporter kan dat niet. Je hebt 20 Ã 25 jaar waarin je alles kan geven. Dus waarom zou je dat dan niet doen ?
Een grote blunder van je: Davids speelt bij Crystal Palace en niet bij Leicester City. Maar voor de rest een prachtig stuk die je echt doet nadenken. Je hebt een leuke schrijfstijl, anders was ik bij de derde alinea al gestopt. Ik geef je 4 sterren, mede door die blunder. Je kunt prachtig schrijven, maar een dubbele controlere nadat je klaar bent zou je goed doen. Een les voor de volgende keer.
ik vind het einde leuk.
na het gelezen te hebben tot aan de laatste alinea, dacht ik, hmm komt er nog meer? omdat je nu over zijn nieuwe club begon..
maar bij het eind dacht ik.. hmm, dat waren die 5 min wel waard.
Heel leuk stuk, ik heb het zeer geboeid gelezen. Je kunt goed schrijven, als je er mee door wilt weet ik nog wel wat adresjes voor je.
Doet me denken aan voetballen voor de flat van mij grootouders, Ronaldo of Zidane... De flat staat 15 meter hoger dan de straat, dus altijd maar weer die spanning of die bal over het hek op de straat zou komen - dankjewel dat je me daaraan laat denken.
Die gozer waarmee ik voetbalde was nog een keer bij Sampdoria terechtgekomen, weet niet wat ervan is geworden!
Pijnlijke blunder in de laatste alinea, maar om dit steeds te herhalen is stom. Ik denk dat jij het ook wel begrijpt. Je baalt hier vast ook van. Ik neem het je niet kwalijk, het kan gebeuren. Je hebt een erg mooie stuk geschreven, alleen begint je intro fraai simpel. Het is niet goed doordacht. Buiten dit, laat je wel zien dat je een echte fan bent van Davids. Je mist eigenlijk de hoogtepunten van Davids, maar toen was je amper bewust van 't voetbal, qua leeftijd. Het is verder gewoon ook heel goed!
Echt een heel mooi stuk Lfcdutchy, het leest makkelijk weg, en je maakt goed gebruik van de altijd goed werkende nostalgie
Overigens snap ik precies wat je bedoelt, ik was vroeger echt fan van Owen en Ronaldo (niet van Davids, hij was een ajaxied... ) En hoe hard die op hun gezicht zijn gegaan is niet normaal, dan zie je toch dat het niet goed is om als twintiger al een van de beste te zijn, dat kan je lichaam gewoon niet aan, helaas...
5 sterren voor jou overigens
Oke, heel domme vraag...hoe kan je iemands column beroordelen? :$
chilling column herken mezelf erin
Het is nog altijd et toi!
Verder wel goede stuk 4 sterren krijg je
Mooi stukje!
mooi stukje , goed leesbaar ,en knap voor iemand met die leeftijd .
alleen jammer van die fout !
4sterren .
Geinig stukje alleen dit:
''dan was er een donkere Surinaamse jongen met een paardenstaart, een vrij lompe voetballer. Natuurlijk was hij Edgar Davids.''
Davids was in het technische elftal van '95 misschien wel de meest technisch vaardige speler. Hoe kan je hem in godsnaam afschilderen als lompe voetballer. Sowieso Owen een vedette noemen en Davids afdoen als een lompe voetballer, dat gaat er bij mij niet in.
Fijn geschreven stuk , vreemde overgang van begin naar het eigenlijk verhaal (wat doet die playstation er toe) , clubfoutje soix het is je vergeven.
Gezien je jeugd snap ik dat je graag je stuk verdedigd , imo nergens voor nodig , neem de kritiek en gebruik die voor je volgende stuk , wat ik met zeer veel plezier ga lezen.
Leuk stukje tekst, en ik had dit net zo goed kunnen schrijven alleen woon ik niet in amsterdam...
Ik geef 5 sterren angezien het een leuk stukje is en het vergelijkbaar is met mijn jeugd en dat raakt me.
Leuke column. Titel perfect gekozen. Vanwege soms te langdradige gemekker over het pleintje en het foutje van Leicester (wat CP had moeten zijn) 4 sterren.