Valse start, maar nog lang geen verloren race

Het voetbalseizoen is nog maar net begonnen en het pessimisme zit er onder de gemiddelde Ajax-supporter al stevig in. Van het beeld van de van arrogantie vervulde Ajacied blijft op dit moment maar weinig over, want als je reacties op Voetbalzone bekijkt, zie je vooral supporters die na de opdoffer van FC Twente in eigen huis en de weggegooide thuisoverwinning tegen PAOK Saloniki niet meer geloven in een titel van Ajax-kant. Voor fans van andere Eredivisieclubs moet het een welkome afwisseling zijn, al die niet in hun eigen kansen gelovende Ajacieden. Nou, ik doe daar dus mooi niet aan mee!

Natuurlijk is het balen dat onze enige absolute superster Luis Suárez in ieder geval de eerste twee wedstrijden van het seizoen (tegen Vitesse en FC Groningen) mist, ook al is dat voor honderd procent zijn eigen schuld. Het is ook zeker niet fijn dat Eyong Enoh, de zwarte motor op het middenveld, er nu waarschijnlijk een paar weken uit ligt. Des te vervelender dat Rasmus Lindgren, zijn logische vervanger, ook een blessure heeft opgelopen en dus net als zijn Kameroense teamgenoot de beslissende wedstrijd tegen PAOK Saloniki, zoals het er nu naar uitziet, zal moeten missen. Omdat Demy de Zeeuw duidelijk nog niet fit genoeg is om het verschil te maken wordt het duel in de Griekse hel een leuke test voor de breedte van het middenveld. Nee, wat betreft personele omstandigheden is het verloop van de seizoensstart inderdaad bepaald niet ideaal.

Het mentale aspect van het duel om de Nederlandse Supercup is uiteraard ook niet te verwaarlozen. FC Twente was duidelijk een stuk beter en gretiger dan Ajax tijdens het duel om de Johan Cruijff Schaal en voor beide teams zal in een volgende ontmoeting tussen de twee deze wedstrijd absoluut door het hoofd spoken. Zal Ajax er kracht uit putten omdat het het gevoel heeft iets recht te moeten zetten? Of zal het team, nu het weet dat het ook in de eigen Arena zomaar kan verliezen van de Tukkers, juist met bibberende benen het veld op komen? In ieder geval zal het zo zijn dat de Ajax-selectie na deze wedstrijd weer met beide benen op de grond staat. Geen Ajacied zal nu nog denken dat het winnen van de titel dit jaar ‘weer’ een eitje wordt. En misschien is dat besef juist wel precies datgene wat de club nodig heeft.

De selectie is door deze belabberde start namelijk optimaal op scherp gezet. Mede daarom heb ik nog steeds vertrouwen in een prachtig tweede jaar van de selectie van opvoeder en machtig mediamanipulator Martin Jol. Want als Ajax, met een gemankeerd middenveld wellicht, woensdag PAOK net zo wegtikt als in de eerste 45 minuten van de heenwedstrijd en er dan wél binnen een half uur twee inlegt, is er eigenlijk geen wolkje aan de lucht. Sterker nog, ik zie zelfs een behoorlijk voordeel in de huidige situatie. Suárez kan zichzelf namelijk niet meer in de kijker spelen in de competitie en dus is de kans dat hij op het laatste moment alsnog vertrekt een stuk kleiner geworden. Bovendien zullen de scouts bij de internationale topclubs die Suárez op het oog heeft ook gezien hebben dat de Uruguayaan qua zelfbeheersing nog een hoop kan leren. Prima! Dan houden we hem toch lekker nog een jaartje in Amsterdam!

Ik heb er namelijk alle vertrouwen in dat Ajax ook zonder Suárez kan winnen van FC Groningen en Vitesse, twee ploegen die in mijn optiek in kwaliteit ingeleverd hebben (FC Groningen vooral dankzij het verlies van Ron Jans aan Heerenveen en Vitesse vooral dankzij de financiële problemen die de club ertoe hebben gedwongen om haar beste spelers te verkopen). Met een beetje mazzel laat Mounir El Hamdaoui meteen in die eerste twee wedstrijden alvast zien waarom we hem gehaald hebben en dan duurt het vast niet lang voordat de ideale basiself zoals Jol die voor ogen heeft weer een mogelijkheid is. Misschien ben ik de enige Ajax-supporter die er zo over denkt, maar Leonardo (inderdaad nog lang niet zeker) en El Hamdaoui voor Marko Pantelic en Dennis Rommedahl is in mijn ogen geen verzwakking. El Hamdaoui is minstens net zo technisch als de aanmerkelijk oudere Serviër en bovendien scoort hij er in de Nederlandse competitie al een flinke poos stevig op los. En toegegeven, Rommedahl was best een nuttige invaller, maar beter wordt hij zeker niet meer en ik denk niet dat deze jongen van het niveau is of nog zal worden dat Ajax na moet streven (ook al is het een modelprof en een lieve jongen). Zijn mogelijke vervanger Leonardo heeft ook bij Ajax bewezen een uitstekende pinchhitter te zijn en van mij krijgt hij ruimschoots de kans om dat ook dit seizoen in ons dierbaar rood en wit te laten zien.

Oké, ik geef toe dat een rumoerige voorbereiding zoals deze niet ideaal is. En inderdaad, ik kan best jaloers zijn op de wijze waarop FC Twente laat zien een duidelijk en helder transferbeleid te hanteren waarbij er, als er een speler vertrekt, meteen een nieuw talent op de bewuste positie klaarstaat om aangekocht te worden. Dat betekent echter niet dat we de ingeslagen weg van vorig seizoen dan maar weer moeten verlaten puur omdat er in de voorbereiding een aantal dingen niet helemaal soepel verlopen. Mijn geheugen gaat ondanks stevig softdruggebruik namelijk verder terug dan twee weken geleden en ik heb me vorig jaar vaak genoeg ontzettend vermaakt met het voetbal dat Ajax op de mat legde. Misschien moeten we eens proberen om, zonder arrogant te zijn, vertrouwen te tonen in Jol en de huidige selectie. Supporters die zeiken op het bestuur en de coach, die bij elke tegenslag ‘wanbeleid!’ roepen en die de spelers bij balverlies uitfluiten zijn er namelijk al genoeg in de Arena. Bovendien is het zeker dat dit soort ‘fans’ onze prachtige club sowieso geen kampioen gaan maken.